θειότης: Difference between revisions

From LSJ

διὸ καὶ μεταλάττουσι τὴν φυσικὴν χρῆσιν εἰς τὴν παρὰ φύσιν αἱ δοκοῦσαι παρθένοι τῶν εἰδώλων → therefore those professing to be virgins of the idols even change the natural use into the unnatural (Origen, commentary on Romans 1:26)

Source
(strοng)
(T22)
Line 24: Line 24:
{{StrongGR
{{StrongGR
|strgr=from [[θεῖος]]; [[divinity]] (abstractly): [[godhead]].
|strgr=from [[θεῖος]]; [[divinity]] (abstractly): [[godhead]].
}}
{{Thayer
|txtha=θειότητος, ἡ, [[divinity]], [[divine]] [[nature]]: [[Philo]] in opif. § 61at the [[end]]; [[Plutarch]], symp. 665a.; Lucian, calumn. c. 17.) (Synonym: [[see]] [[θεότης]].)
}}
}}

Revision as of 18:07, 28 August 2017

Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: θειότης Medium diacritics: θειότης Low diacritics: θειότης Capitals: ΘΕΙΟΤΗΣ
Transliteration A: theiótēs Transliteration B: theiotēs Transliteration C: theiotis Beta Code: qeio/ths

English (LSJ)

ητος, ἡ,

   A divine nature, divinity, LXX Wi.18.9,Ep.Rom.1.20, SIG867.31 (Ephesus, ii A.D.), Plu.2.665a, etc.    2 f.l.for ὁσιότης, Isoc.11.26, Plu.2.857a, and so prob. in Id.Sull.6.    II as title of Roman Emperors, Orib.1.1.1, SIG900.23 (Panamara, iv A.D.), etc.

German (Pape)

[Seite 1192] ητος, ἡ, Göttlichkeit, göttliche Natur, göttliches Wesen, Plut. Symp. 4, 2, 2; bes. göttliche Schönheit, Ἡφαιστίωνος Luc. de calumn. 17. Bei Plut. Sull. 6 Vertrauen auf die Götter. – Bei Isocr. 11, 26 ist jetzt aus den besseren mss. ἀσκήσεις τῆς ὁσιότητος für θειότητος hergestellt.

Greek (Liddell-Scott)

θειότης: -ητος, ἡ, θεία φύσις, θεῖος χαρακτήρ, Πλούτ. 2. 665 Α, κτλ. 2) θρησκεία, τὸ θρησκευτικὸν αἴσθημα, αὐτόθι 857A, ὁ αὐτ. Σύλλ. 6˙ ἀλλ’ ἐν τούτοις τοῖς χωρίοις πιθανῶς ἡ ἀληθὴς γραφὴ εἶναι ὁσιότης (OC- ἀντὶ ΘΕ-)˙ ὡς ἐν Ἰσοκρ. 226D, ὁσιότητος διωρθώθη ἐκ τοῦ Cod. Urbin.

French (Bailly abrégé)

ητος (ἡ) :
1 nature divine, divinité;
2 confiance dans la divinité.
Étymologie: θεῖος¹.

Spanish

naturaleza divina, divinidad

English (Strong)

from θεῖος; divinity (abstractly): godhead.

English (Thayer)

θειότητος, ἡ, divinity, divine nature: Philo in opif. § 61at the end; Plutarch, symp. 665a.; Lucian, calumn. c. 17.) (Synonym: see θεότης.)