Ρωμιός: Difference between revisions
ὁ Σιμωνίδης τὴν μὲν ζωγραφίαν ποίησιν σιωπῶσαν προσαγορεύει, τὴν δὲ ποίησιν ζωγραφίαν λαλοῦσαν → Simonides relates that a picture is a silent poem, and a poem a speaking picture | Simonides, however, calls painting inarticulate poetry and poetry articulate painting
(36) |
m (Text replacement - "ΕΤΥΜΟΛ." to "ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ") |
||
| Line 1: | Line 1: | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=ο, θηλ. Ρωμιά, ΝΜ<br /><b>1.</b> ο [[Ρωμαίος]], ο [[κάτοικος]] της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, δηλ. της Βυζαντινής και, ειδικότερα, ο [[ελληνόφωνος]] [[χριστιανός]] [[ορθόδοξος]] του Βυζαντίου<br /><b>νεοελλ.</b><br /><b>1.</b> (ειδικότερα [[κατά]] την περίοδο της τουρκοκρατίας) ο [[Έλληνας]], ο [[Γραικός]]<br /><b>2.</b> (ειρων.-μειωτ., [[συχνά]] με [[υποδήλωση]] της πονηριάς, της εφευρετικότητας και του απείθαρχου χαρακτήρα του) ο Νεώτερος [[Έλληνας]], συν. ο [[λαϊκός]] [[Έλληνας]]<br /><b>3.</b> (το αρσ. πληθ., στα [[τέλη]] του 19ου και αρχές του 20ού αιώνα, κατ' αντιδιαστολήν [[προς]] το <i>Έλληνες</i>, δηλωτικό τών αρχαίων Ελλήνων) <i>οι Ρωμιοί</i><br />οι Νεώτεροι Έλληνες, το νεοελληνικό [[έθνος]], το ρωμέικο, η [[ρωμιοσύνη]]<br /><b>4.</b> <b>παροιμ.</b> α) «ύστερα έρχεται του Ρωμιού η [[γνώση]]» — δηλώνει ότι ο [[Έλληνας]] συνετίζεται [[αφού]] υποστεί παθήματα<br />β) «[[πέντε]] Ρωμιοί [[δέκα]] γνώμες» — δηλώνει ότι οι [[Νεοέλληνες]] δύσκολα συμφωνούν [[μεταξύ]] τους.<br />[<b><span style="color: brown;"> | |mltxt=ο, θηλ. Ρωμιά, ΝΜ<br /><b>1.</b> ο [[Ρωμαίος]], ο [[κάτοικος]] της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, δηλ. της Βυζαντινής και, ειδικότερα, ο [[ελληνόφωνος]] [[χριστιανός]] [[ορθόδοξος]] του Βυζαντίου<br /><b>νεοελλ.</b><br /><b>1.</b> (ειδικότερα [[κατά]] την περίοδο της τουρκοκρατίας) ο [[Έλληνας]], ο [[Γραικός]]<br /><b>2.</b> (ειρων.-μειωτ., [[συχνά]] με [[υποδήλωση]] της πονηριάς, της εφευρετικότητας και του απείθαρχου χαρακτήρα του) ο Νεώτερος [[Έλληνας]], συν. ο [[λαϊκός]] [[Έλληνας]]<br /><b>3.</b> (το αρσ. πληθ., στα [[τέλη]] του 19ου και αρχές του 20ού αιώνα, κατ' αντιδιαστολήν [[προς]] το <i>Έλληνες</i>, δηλωτικό τών αρχαίων Ελλήνων) <i>οι Ρωμιοί</i><br />οι Νεώτεροι Έλληνες, το νεοελληνικό [[έθνος]], το ρωμέικο, η [[ρωμιοσύνη]]<br /><b>4.</b> <b>παροιμ.</b> α) «ύστερα έρχεται του Ρωμιού η [[γνώση]]» — δηλώνει ότι ο [[Έλληνας]] συνετίζεται [[αφού]] υποστεί παθήματα<br />β) «[[πέντε]] Ρωμιοί [[δέκα]] γνώμες» — δηλώνει ότι οι [[Νεοέλληνες]] δύσκολα συμφωνούν [[μεταξύ]] τους.<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ</span></b> <span style="color: red;"><</span> αρχ. [[Ῥωμαῖος]] «[[πολίτης]] του Ανατολ. Ρωμαϊκού, δηλ. Βυζαντινού, Κράτους» με [[συνίζηση]] (<b>πρβλ.</b> <i>Μυτιληναῖος</i>: [[Μυτιληνιός]])]. | ||
}} | }} | ||
Latest revision as of 21:40, 29 December 2020
Greek Monolingual
ο, θηλ. Ρωμιά, ΝΜ
1. ο Ρωμαίος, ο κάτοικος της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, δηλ. της Βυζαντινής και, ειδικότερα, ο ελληνόφωνος χριστιανός ορθόδοξος του Βυζαντίου
νεοελλ.
1. (ειδικότερα κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας) ο Έλληνας, ο Γραικός
2. (ειρων.-μειωτ., συχνά με υποδήλωση της πονηριάς, της εφευρετικότητας και του απείθαρχου χαρακτήρα του) ο Νεώτερος Έλληνας, συν. ο λαϊκός Έλληνας
3. (το αρσ. πληθ., στα τέλη του 19ου και αρχές του 20ού αιώνα, κατ' αντιδιαστολήν προς το Έλληνες, δηλωτικό τών αρχαίων Ελλήνων) οι Ρωμιοί
οι Νεώτεροι Έλληνες, το νεοελληνικό έθνος, το ρωμέικο, η ρωμιοσύνη
4. παροιμ. α) «ύστερα έρχεται του Ρωμιού η γνώση» — δηλώνει ότι ο Έλληνας συνετίζεται αφού υποστεί παθήματα
β) «πέντε Ρωμιοί δέκα γνώμες» — δηλώνει ότι οι Νεοέλληνες δύσκολα συμφωνούν μεταξύ τους.
[ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ < αρχ. Ῥωμαῖος «πολίτης του Ανατολ. Ρωμαϊκού, δηλ. Βυζαντινού, Κράτους» με συνίζηση (πρβλ. Μυτιληναῖος: Μυτιληνιός)].
