διατεσσάρων: Difference between revisions
πρῶτον μὲν οὖν ὄστρεια παρὰ Νηρεῖ τινι ἰδὼν γέροντι φυκί ἠμφιεσμένα ἔλαβον ἐχίνους τ' ἐστὶ γὰρ προοίμιον δείπνου χαριέντως ταῦτα πεπρυτανευμένου → So first I spotted oysters wrapped in seaweed at the shop of some old Nereus, and sea urchins, which I bought; these were the appetizers for a delightfully managed dinner
m (Text replacement - "<br /><br />" to "<br />") |
mNo edit summary |
||
| (One intermediate revision by the same user not shown) | |||
| Line 1: | Line 1: | ||
{{DGE | {{DGE | ||
|dgtxt=ἡ, τό<br /><b class="num">• Alolema(s):</b> lat. | |dgtxt=ἡ, τό<br /><b class="num">• Alolema(s):</b> lat. [[diatesserum]], [[diatesserium]]</i>, <i>CIL</i> 13.10021.177 (Galia)<br /><b class="num">• Morfología:</b> [frec. escrito διὰ τεσσάρων, v. s.uu. [[διά]], τέσσαρες]<br /><b class="num">1</b> [[por medio de cuatro]] mús. ἡ δ. (<i>[[sc.]]</i> χορδῶν [[ἁρμονία]], συμφωνία) o τὸ διατεσσάρων [[la armonía a través de cuatro cuerdas]], e.e. [[intervalo de cuarta]] (cf. [[διά]] B I 4) <i>tres symphonias continet [[harmonia]], id est [[diapason]], [[hemiolion]], [[diatessaron]]</i> Mart.Cap.7.733, <i>prima igitur [[symphonia]], quae in quattuor primis modulis inuenitur, diatessaron dicitur</i> Chal.<i>Comm</i>.44, <i>toni duo et dimidius diatessaron nominantur</i> Cens.<i>Fr</i>.12.5, cf. Alex.Aphr.<i>in Sens</i>.54.13, Chal.<i>Comm</i>.46, Cassiod.<i>Inst.Diu</i>.2.5.7, Vitr.1.1.16, 5.4.7.<br /><b class="num">2</b> [[a partir de cuatro]], [[a base de cuatro]] medic., cierto [[remedio]] o [[medicamento compuesto de cuatro substancias]] [[ἀντίδοτος]] πρώτη ... [[διατεσσάρων]] καλουμένη Philum.<i>Ven</i>.10.1, <i>diatessaron, quod febrem sedat et uiscera componit</i> Marcell.Emp.20.95, cf. 22.26, Cass.Fel.69 (cf. [[διά]] B II 2), <i>CIL</i> l.c. | ||
}} | }} | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=η και διά τεσσάρων (AM διὰ τεσσάρων)<br /><b>μσν.- νεοελλ.</b><br />«το [[διατεσσάρων]] Ευαγγέλιο» — το Ευαγγέλιο που απαρτίστηκε από τον Τατιανό με παράλληλα χωρία τών τεσσάρων κανονικών Ευαγγελίων<br /><b>νεοελλ.</b><br />η [[αρμονία]] τεσσάρων χορδών ή φθόγγων, το [[διάστημα]] της τετάρτης<br /><b>μσν.</b><br />για τους μουσικολόγους του μεσαίωνα και της Αναγέννησης η καθαρή τετάρτη (ντο-φα) στη [[θεωρία]] της αρχαίας ελληνικής μουσικής. | |mltxt=η και διά τεσσάρων (AM διὰ τεσσάρων)<br /><b>μσν.- νεοελλ.</b><br />«το [[διατεσσάρων]] Ευαγγέλιο» — το Ευαγγέλιο που απαρτίστηκε από τον Τατιανό με παράλληλα χωρία τών τεσσάρων κανονικών Ευαγγελίων<br /><b>νεοελλ.</b><br />η [[αρμονία]] τεσσάρων χορδών ή φθόγγων, το [[διάστημα]] της τετάρτης<br /><b>μσν.</b><br />για τους μουσικολόγους του μεσαίωνα και της Αναγέννησης η καθαρή τετάρτη (ντο-φα) στη [[θεωρία]] της αρχαίας ελληνικής μουσικής. | ||
}} | }} | ||
Latest revision as of 18:30, 6 March 2023
Spanish (DGE)
ἡ, τό
• Alolema(s): lat. diatesserum, diatesserium, CIL 13.10021.177 (Galia)
• Morfología: [frec. escrito διὰ τεσσάρων, v. s.uu. διά, τέσσαρες]
1 por medio de cuatro mús. ἡ δ. (sc. χορδῶν ἁρμονία, συμφωνία) o τὸ διατεσσάρων la armonía a través de cuatro cuerdas, e.e. intervalo de cuarta (cf. διά B I 4) tres symphonias continet harmonia, id est diapason, hemiolion, diatessaron Mart.Cap.7.733, prima igitur symphonia, quae in quattuor primis modulis inuenitur, diatessaron dicitur Chal.Comm.44, toni duo et dimidius diatessaron nominantur Cens.Fr.12.5, cf. Alex.Aphr.in Sens.54.13, Chal.Comm.46, Cassiod.Inst.Diu.2.5.7, Vitr.1.1.16, 5.4.7.
2 a partir de cuatro, a base de cuatro medic., cierto remedio o medicamento compuesto de cuatro substancias ἀντίδοτος πρώτη ... διατεσσάρων καλουμένη Philum.Ven.10.1, diatessaron, quod febrem sedat et uiscera componit Marcell.Emp.20.95, cf. 22.26, Cass.Fel.69 (cf. διά B II 2), CIL l.c.
Greek Monolingual
η και διά τεσσάρων (AM διὰ τεσσάρων)
μσν.- νεοελλ.
«το διατεσσάρων Ευαγγέλιο» — το Ευαγγέλιο που απαρτίστηκε από τον Τατιανό με παράλληλα χωρία τών τεσσάρων κανονικών Ευαγγελίων
νεοελλ.
η αρμονία τεσσάρων χορδών ή φθόγγων, το διάστημα της τετάρτης
μσν.
για τους μουσικολόγους του μεσαίωνα και της Αναγέννησης η καθαρή τετάρτη (ντο-φα) στη θεωρία της αρχαίας ελληνικής μουσικής.
