γελαστής: Difference between revisions
ὡς μήτε τὰ γενόμενα ἐξ ἀνθρώπων τῷ χρόνῳ ἐξίτηλα γένηται → in order that so the memory of the past may not be blotted out from among men by time
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
|||
| (4 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=gelastis | |Transliteration C=gelastis | ||
|Beta Code=gelasth/s | |Beta Code=gelasth/s | ||
|Definition= | |Definition=γελαστοῦ, ὁ, [[laugher]], [[sneerer]], [[Sophocles|S.]]''[[Oedipus Tyrannus|OT]]''1422:—fem. γελάστρια, Sch.Ar.''Th.''1068. | ||
}} | }} | ||
{{DGE | {{DGE | ||
| Line 17: | Line 17: | ||
}} | }} | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=οῦ (ὁ) :<br />rieur.<br />'''Étymologie:''' [[γελάω]]. | |btext=οῦ (ὁ) :<br />[[rieur]].<br />'''Étymologie:''' [[γελάω]]. | ||
}} | |||
{{elnl | |||
|elnltext=[[γελαστής]] -οῦ, ὁ [[γελάω]] [[bespotter]]. | |||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''γελαστής:''' οῦ ὁ [[насмешник]]: οὐχ ὡς γ. [[ἐλήλυθα]] Soph. я пришел не за тем, чтобы глумиться. | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
| Line 27: | Line 33: | ||
{{lsm | {{lsm | ||
|lsmtext='''γελᾰστής:''' -οῦ, ὁ, αυτός που περιγελά, εμπαίζει, ειρωνεύεται, σε Σοφ. | |lsmtext='''γελᾰστής:''' -οῦ, ὁ, αυτός που περιγελά, εμπαίζει, ειρωνεύεται, σε Σοφ. | ||
}} | }} | ||
{{mdlsj | {{mdlsj | ||
|mdlsjtxt=[from [[γελάω]]<br />a laugher, sneerer, Soph. | |mdlsjtxt=[from [[γελάω]]<br />a laugher, sneerer, Soph. | ||
}} | }} | ||
Latest revision as of 11:05, 18 September 2023
English (LSJ)
γελαστοῦ, ὁ, laugher, sneerer, S.OT1422:—fem. γελάστρια, Sch.Ar.Th.1068.
Spanish (DGE)
-οῦ, ὁ
burlón, el que se mofa οὔθ' ὡς γ. ... ἐλήλυθα S.OT 1422.
German (Pape)
[Seite 479] ὁ, Lachet, Verlacher, Soph. O. R. 1422; Ath. VI, 246 c.
French (Bailly abrégé)
οῦ (ὁ) :
rieur.
Étymologie: γελάω.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
γελαστής -οῦ, ὁ γελάω bespotter.
Russian (Dvoretsky)
γελαστής: οῦ ὁ насмешник: οὐχ ὡς γ. ἐλήλυθα Soph. я пришел не за тем, чтобы глумиться.
Greek (Liddell-Scott)
γελαστής: -οῦ, ὁ, ὁ γελῶν, ἐμπαίκτης, Σοφ. Ο. Τ. 1422· θηλ. γελάστρια, Σχόλ. εἰς Ἀριστοφ. Θεσμ. 1059.
Greek Monolingual
ο (θηλ. γελάστρα, η) (AM γελαστής, ο, γελάστρια, η) γελώ
αυτός που περιγελάει, που σαρκάζει κάποιον
μσν.- νεοελλ.
εκείνος που χαριεντίζεται, που αστειεύεται
νεοελλ.
αυτός που ξεγελάει κάποιον, ο απατεώνας.
Greek Monotonic
γελᾰστής: -οῦ, ὁ, αυτός που περιγελά, εμπαίζει, ειρωνεύεται, σε Σοφ.
Middle Liddell
[from γελάω
a laugher, sneerer, Soph.
