θυμοραϊστής: Difference between revisions

From LSJ

Ἢ μὴ γάμει τὸ σύνολον ἢ γαμῶν κράτει → Aut caelebs vive aut dominus uxori tuae → Bleib ledig oder herrsche über deine Frau

Menander, Monostichoi, 215
m (Text replacement - "(*UTF)(*UCP)btext=(.*?<br \/>)([\w\s'-]+), ([\w\s'-]+)\.<br" to "btext=$1$2, $3.<br")
m (LSJ1 replacement)
 
Line 8: Line 8:
|Transliteration C=thymoraistis
|Transliteration C=thymoraistis
|Beta Code=qumorai+sth/s
|Beta Code=qumorai+sth/s
|Definition=οῦ, ὁ, (ῥαίω) [[life-destroying]], θάνατος <span class="bibl">Il.13.544</span>, <span class="bibl">16.414</span>; <b class="b3">δηΐων ὕπο θυμοραϊστέων</b> ib.<span class="bibl">591</span>. (θῡμο-ρραίστης Glauc. ap. Sch.B <span class="bibl">Il.16.414</span>.)
|Definition=θυμοραϊστοῦ, ὁ, ([[ῥαίω]]) [[life-destroying]], θάνατος Il.13.544, 16.414; <b class="b3">δηΐων ὕπο θυμοραϊστέων</b> ib.591. ([[θυμορραίστης]] Glauc. ap. Sch.B Il.16.414.)
}}
}}
{{pape
{{pape

Latest revision as of 11:02, 25 August 2023

Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: θῡμορᾰϊστής Medium diacritics: θυμοραϊστής Low diacritics: θυμοραϊστής Capitals: ΘΥΜΟΡΑΪΣΤΗΣ
Transliteration A: thymoraïstḗs Transliteration B: thymoraistēs Transliteration C: thymoraistis Beta Code: qumorai+sth/s

English (LSJ)

θυμοραϊστοῦ, ὁ, (ῥαίω) life-destroying, θάνατος Il.13.544, 16.414; δηΐων ὕπο θυμοραϊστέων ib.591. (θυμορραίστης Glauc. ap. Sch.B Il.16.414.)

German (Pape)

[Seite 1224] ὁ, Leben zerstörend, θάνατος Il. 16, 414, δήϊοι 18, 220, öfter.

French (Bailly abrégé)

οῦ;
adj. m.
qui déchire le cœur, cruel.
Étymologie: θυμός, ῥαΐζω.

Russian (Dvoretsky)

θῡμοραϊστής: ῥαίω уничтожающий жизнь, т. е. губительный (θάνατος Hom.).

Greek (Liddell-Scott)

θῡμορᾰϊστής: -οῦ, ὁ, (ῥαίω) ὁ τὴν ζωὴν καταστρέφων, θάνατος Ἰλ. Ν. 544, Ξ. 414, 580· δηΐων ὑπὸ θυμοραϊστέων Τ. 591, Σ. 220. - Ἀλλ’ ὁ Κόντος (Γλωσσ. Παρατηρ. σ. 434) κρίνει ὀρθὸν τὸν τύπον θυμορραίστης.

Greek Monolingual

θυμοραϊστής, ὁ (Α)
αυτός που καταστρέφει τη ζωή («θυμοραϊστής θάνατος», Ομ. Ιλ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < θυμο- + -ραϊστής (< ραίω «σπάζω, καταστρέφω»), πρβλ. κυνοραϊστής, λυκοραϊστής].

Greek Monotonic

θῡμοραϊστής: -οῦ, ὁ (ῥαίω), αυτός που καταστρέφει τη ζωή, σε Ομήρ. Ιλ.