ἀπειράγαθος: Difference between revisions
Θεὸν σέβου καὶ πάντα πράξεις εὐθέως (ἐνθέως) → Verehre Gott und alles schaffst du auf der Stell (gotterfüllt) → Verehre Gott, sogleich hast du durchweg Erfolg
(5) |
m (Text replacement - "———————— " to "<br />") |
||
| Line 20: | Line 20: | ||
}} | }} | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=<b>(I)</b><br />[[απειράγαθος]], -ον (Α)<br />αυτός που δεν έχει [[πείρα]] ή [[γνώση]] του αγαθού, [[ανόητος]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> [[άπειρος]] (Ι) <span style="color: red;">+</span> [[αγαθός]]]. | |mltxt=<b>(I)</b><br />[[απειράγαθος]], -ον (Α)<br />αυτός που δεν έχει [[πείρα]] ή [[γνώση]] του αγαθού, [[ανόητος]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> [[άπειρος]] (Ι) <span style="color: red;">+</span> [[αγαθός]]].<br /><b>(II)</b><br />-ο (Μ [[ἀπειράγαθος]], -ον)<br />αυτός που έχει άπειρη, απέραντη [[αγαθότητα]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> [[άπειρος]] (ΙΙ) <span style="color: red;">+</span> [[αγαθός]]]. | ||
}} | }} | ||
Revision as of 12:30, 10 January 2019
English (LSJ)
ον,
A unacquainted with goodness, foolish, LXX Es.8.13. Adv. -θως D.S.15.40.
German (Pape)
[Seite 284] des Guten und Rechten unkundig, darin unerfahren, Sp.; adv., D. Sic. 15, 40.
Greek (Liddell-Scott)
ἀπειράγαθος: -ον, ὁ μὴ ἔχων πεῖραν ἢ γνῶσιν τοῦ ἀγαθοῦ, ἀνόητος, μωρὸς, ὡς τὸ ἀπειρόκαλος, Ἐκκλ.: ― Ἐπίρρ. -θως Διόδ. 15, 40. ΙΙ. ὁ ἄπειρον κεκτημένος ἀγαθότητα, Ἐκκλ.
Spanish (DGE)
-ον
I 1que no sabe lo que es bueno, tonto ἀλλὰ καὶ τοῖς τῶν ἀπειραγάθων κόμποις ἐπαρθέντες LXX Es.8.12d.
2 infinitamente bueno τὴν ἀνελάττωτον ἔφεσιν τοῦ ἀγαθοῦ πρὸς τῆς ἀπειραγάθου δυνάμεως εἰλήφασιν Dion.Ar.M.3.892C.
II adv. -ως tontamente αἱ πόλεις ... ταῖς τῆς δημοκρατίας ἐξουσίαις ἀ. χρώμεναι D.S.15.40.
Greek Monolingual
(I)
απειράγαθος, -ον (Α)
αυτός που δεν έχει πείρα ή γνώση του αγαθού, ανόητος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < άπειρος (Ι) + αγαθός].
(II)
-ο (Μ ἀπειράγαθος, -ον)
αυτός που έχει άπειρη, απέραντη αγαθότητα.
[ΕΤΥΜΟΛ. < άπειρος (ΙΙ) + αγαθός].
