ουδέ: Difference between revisions
ἵνα οὖν μηδ' ἐν τούτῳ δῷ αὐτοῖς λαβήν (Photius, Fragments on the Epistle to the Romans 483.26) → so that he doesn't give them even here a handle (= an opportunity for refutation)
(29) |
m (Text replacement - "(*UTF)(*UCP)\[\[\[(\w+)\]\]\]" to "($1)") |
||
| Line 1: | Line 1: | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=(Α [[οὐδέ]])<br />(αρν. [[μόριο]] που χρησιμοποιείται ως [[συμπλεκτικός]] σύνδ.) [[ούτε]], και όχι<br /><b>αρχ.</b><br />Ι. (ΩΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ) ΧΡΗΣΗ-ΘΕΣΗ: 1. ως επί το πλείστον αντιτίθεται με το <i>μὲν</i> («ἄλλοις μὲν πᾱσιν ἑήνδανεν, [[οὐδέ]] ποθ' Ἥρη, οὐδὲ Ποσειδάων', οὐδὲ γλαυκώπιδι κούρῃ», <b>Ομ. Ιλ.</b>)<br /><b>2.</b> συνδέει προτάσεις, ενώ το [[οὔτε]] συνδέει μέρη προτάσεων<br /><b>3.</b> πολλές φορές χρησιμοποιείται [[χωρίς]] να προηγείται αρνητικό («τραχὺς [[μόναρχος]] οὐδ' [[ὑπεύθυνος]]», <b>Αισχύλ.</b>)<br /><b>4.</b> όταν επαναλαμβάνεται στην [[αρχή]] δύο διαδοχικών προτάσεων, το πρώτο [[οὐδέ]] έχει επιρρηματική [[θέση]] και [[έτσι]] εκφέρει ισχυρότερη [[αντίθεση]] («καὶ μὴν οὐδ' ἡ [[ἐπιτείχισις]] οὐδὲ τὸ ναυτικὸν ἄξιον φοβηθῆναι», <b>Θουκ.</b>)<br /><b>5.</b> μπορεί να τεθεί [[μετά]] το [[οὔτε]] [[κατά]] ανακόλουθο [[σχήμα]]<br /><b>6.</b> επαναλαμβάνεται στην αναφορική και στην αντίστοιχη δεικτική [[πρόταση]] που προσδιορίζεται («[[ὥσπερ]] οὐδ' ηὔχετο, | |mltxt=(Α [[οὐδέ]])<br />(αρν. [[μόριο]] που χρησιμοποιείται ως [[συμπλεκτικός]] σύνδ.) [[ούτε]], και όχι<br /><b>αρχ.</b><br />Ι. (ΩΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ) ΧΡΗΣΗ-ΘΕΣΗ: 1. ως επί το πλείστον αντιτίθεται με το <i>μὲν</i> («ἄλλοις μὲν πᾱσιν ἑήνδανεν, [[οὐδέ]] ποθ' Ἥρη, οὐδὲ Ποσειδάων', οὐδὲ γλαυκώπιδι κούρῃ», <b>Ομ. Ιλ.</b>)<br /><b>2.</b> συνδέει προτάσεις, ενώ το [[οὔτε]] συνδέει μέρη προτάσεων<br /><b>3.</b> πολλές φορές χρησιμοποιείται [[χωρίς]] να προηγείται αρνητικό («τραχὺς [[μόναρχος]] οὐδ' [[ὑπεύθυνος]]», <b>Αισχύλ.</b>)<br /><b>4.</b> όταν επαναλαμβάνεται στην [[αρχή]] δύο διαδοχικών προτάσεων, το πρώτο [[οὐδέ]] έχει επιρρηματική [[θέση]] και [[έτσι]] εκφέρει ισχυρότερη [[αντίθεση]] («καὶ μὴν οὐδ' ἡ [[ἐπιτείχισις]] οὐδὲ τὸ ναυτικὸν ἄξιον φοβηθῆναι», <b>Θουκ.</b>)<br /><b>5.</b> μπορεί να τεθεί [[μετά]] το [[οὔτε]] [[κατά]] ανακόλουθο [[σχήμα]]<br /><b>6.</b> επαναλαμβάνεται στην αναφορική και στην αντίστοιχη δεικτική [[πρόταση]] που προσδιορίζεται («[[ὥσπερ]] οὐδ' ηὔχετο, ([[οὕτως]]) οὐδ' ᾤετο», <b>Πλάτ.</b>)<br />II. (ΩΣ ΕΠΙΡΡ.)<br /><b>1.</b> [[ούτε]] και («[[ἐπεὶ]] οὔ οἱ ἔνι [[φρένες]] οὐδ' ἠβαιαί», <b>Ομ. Ιλ.</b>)<br /><b>2.</b> (με το <i>καί</i>, προκειμένου να δοθεί κάποια [[έμφαση]]) και όχι («καὶ οὐδ' αὐτοὶ αὖ μόνον, ἀλλὰ καί», <b>Θουκ.</b>)<br /><b>3.</b> <b>φρ.</b> «ἀλλ' οὐδ' ὧς» — μα [[ούτε]] κι [[έτσι]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>οὖ</i> (Ι) <span style="color: red;">+</span> <i>δέ</i> (<b>πρβλ.</b> [[μηδέ]])]. | ||
}} | }} | ||
Revision as of 16:19, 12 January 2021
Greek Monolingual
(Α οὐδέ)
(αρν. μόριο που χρησιμοποιείται ως συμπλεκτικός σύνδ.) ούτε, και όχι
αρχ.
Ι. (ΩΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ) ΧΡΗΣΗ-ΘΕΣΗ: 1. ως επί το πλείστον αντιτίθεται με το μὲν («ἄλλοις μὲν πᾱσιν ἑήνδανεν, οὐδέ ποθ' Ἥρη, οὐδὲ Ποσειδάων', οὐδὲ γλαυκώπιδι κούρῃ», Ομ. Ιλ.)
2. συνδέει προτάσεις, ενώ το οὔτε συνδέει μέρη προτάσεων
3. πολλές φορές χρησιμοποιείται χωρίς να προηγείται αρνητικό («τραχὺς μόναρχος οὐδ' ὑπεύθυνος», Αισχύλ.)
4. όταν επαναλαμβάνεται στην αρχή δύο διαδοχικών προτάσεων, το πρώτο οὐδέ έχει επιρρηματική θέση και έτσι εκφέρει ισχυρότερη αντίθεση («καὶ μὴν οὐδ' ἡ ἐπιτείχισις οὐδὲ τὸ ναυτικὸν ἄξιον φοβηθῆναι», Θουκ.)
5. μπορεί να τεθεί μετά το οὔτε κατά ανακόλουθο σχήμα
6. επαναλαμβάνεται στην αναφορική και στην αντίστοιχη δεικτική πρόταση που προσδιορίζεται («ὥσπερ οὐδ' ηὔχετο, (οὕτως) οὐδ' ᾤετο», Πλάτ.)
II. (ΩΣ ΕΠΙΡΡ.)
1. ούτε και («ἐπεὶ οὔ οἱ ἔνι φρένες οὐδ' ἠβαιαί», Ομ. Ιλ.)
2. (με το καί, προκειμένου να δοθεί κάποια έμφαση) και όχι («καὶ οὐδ' αὐτοὶ αὖ μόνον, ἀλλὰ καί», Θουκ.)
3. φρ. «ἀλλ' οὐδ' ὧς» — μα ούτε κι έτσι.
[ΕΤΥΜΟΛ. < οὖ (Ι) + δέ (πρβλ. μηδέ)].
