πρόσπεινος

English (LSJ)

ον, (πεῖνα)

   A hungry, Dem.Ophth. ap. Aët.7.33, Act.Ap. 10.10.

German (Pape)

[Seite 776] hungrig, N. T., Act. 10, 10.

Greek (Liddell-Scott)

πρόσπεινος: -ον, (πεῖνα) ὁ αἰσθανόμενος πεῖναν, ἀρχίζων νὰ πεινᾷ, Πράξ. Ἀποστ. ι´, 10.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
affamé.
Étymologie: πρός, πεῖνα.

English (Strong)

from πρός and the same as πεινάω; hungering further, i.e. intensely hungry: very hungry.

English (Thayer)

προσπεινον (πεινᾷ hunger (cf. πεινάω)), very (literally, besides, in accession (cf. πρός, IV:2; others (cf. R. V.) do not recognize any intensive force in πρός here)) hungry: Acts 10:10. Not found elsewhere.

Greek Monolingual

-ον, Α
πεινασμένος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < προσ- + -πεινος (< πεῖνα), πρβλ. ἔκ-πεινος].

Greek Monotonic

πρόσπεινος: -ον (πεῖνα), πεινασμένος, πειναλέος, σε Καινή Διαθήκη

Russian (Dvoretsky)

πρόσπεινος: голодный: ἐγενετο π. NT он проголодался.