ὀστρακίτης: Difference between revisions
Μέμνησο πλουτῶν τοὺς πένητας ὠφελεῖν → Memento dives facere pauperibus bene → Vergiss nicht, dass als Reicher du den Armen hilfst
m (Text replacement - "<b class="b3">ῑ], ου, ὁ,</b>" to "ῑ], ου, ὁ,") |
m (Text replacement - "<span class="sense"><p>" to "<span class="sense">") |
||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=ostrakitis | |Transliteration C=ostrakitis | ||
|Beta Code=o)straki/ths | |Beta Code=o)straki/ths | ||
|Definition=[ῑ], ου, ὁ, <span class="sense" | |Definition=[ῑ], ου, ὁ, <span class="sense"> <span class="bld">A</span> = [[ὀστράκινος]], λίθος ὀ. Dsc.5.146, cf. <span class="bibl">Plin.<span class="title">HN</span>36.139</span>; also, [[ostracitis]], = [[ὀστρακίας]], ib.<span class="bibl">37.177</span>. </span><span class="sense"> <span class="bld">2</span> fem. <b class="b3">ὀστρακῖτις, ιδος</b>, [[an inferior variety of]] [[καδμεία]], Dsc.5.74, <span class="bibl">Plin.<span class="title">HN</span> 37.151</span>. </span><span class="sense"> <span class="bld">II</span> a kind of [[cake]], <span class="bibl">Ath.14.647f</span>.</span> | ||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape | ||
Revision as of 07:25, 13 December 2020
English (LSJ)
[ῑ], ου, ὁ, A = ὀστράκινος, λίθος ὀ. Dsc.5.146, cf. Plin.HN36.139; also, ostracitis, = ὀστρακίας, ib.37.177. 2 fem. ὀστρακῖτις, ιδος, an inferior variety of καδμεία, Dsc.5.74, Plin.HN 37.151. II a kind of cake, Ath.14.647f.
German (Pape)
[Seite 400] ὁ, = ὀστρακηρός, bes. – 1) eine Steinart, ostracites, nach Einigen Meerschaum, Diosc., Plin. H. N. 36, 19. – 2) eine Art Kuchen, Ath. XV, 647 e.
Greek (Liddell-Scott)
ὀστρᾰκίτης: -ου, ὁ, = ὀστράκινος, λίθος ὀστρ. Διοσκ. 5. 165, πρβλ. Πλίν. 36. 31· ὡσαύτως = ὀστρακίας, ὁ αὐτ. 37. 65. 2) θηλ. ὀστρακῖτις, ῐδος, = καδμεία, Διοσκ. 5, 84, Πλίν. 37. 56 καὶ 65. ΙΙ εἶδος πλακοῦντος, Ἀθήν. 647Ε.
Greek Monolingual
ο (Α ὀστρακίτης)
νεοελλ.
απολίθωμα οστράκου που αποτελείται από ανθρακικό ασβέστιο
αρχ.
1. ως επίθ. οστράκινος («ὀστρακίτης λίθος», Διοσκ.)
2. ο λίθος οστρακίας
3. είδος πίτας
4. είδος φιδιού.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ὄστρακον + επίθημα -ίτης (πρβλ. ξυλ-ίτης)].
