προσωδία: Difference between revisions

From LSJ

αἰθὴρ δ᾽ ἐλαφραῖς πτερύγων ῥιπαῖς ὑποσυρίζει (Aeschylus, Prometheus Bound 126) → The bright air fanned | whistles and shrills with rapid beat of wings.

Source
m (Text replacement - "οῦν " to "οῦν")
m (Text replacement - "εῑα" to "εῖα")
 
Line 1: Line 1:
{{grml
{{grml
|mltxt=η / [[προσῳδία]] Ν ΜΑ [[προσῳδός]]<br />[[άσμα]] που τραγουδιόταν με τη [[συνοδεία]] μουσικού οργάνου<br /><b>νεοελλ.</b><br /><b>1.</b> ο [[τονισμός]] της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, ο [[οποίος]] είχε μουσικό μελωδικό χαρακτήρα και διακρινόταν σε μουσικό και [[δυναμικό]]<br /><b>2.</b> η [[ποσότητα]] τών συλλαβών στην αρχαία ελληνική [[γλώσσα]], δηλ. η [[διάκριση]] τών [[μακρών]] από τις βραχείες, η οποία αποτελεί τη [[βάση]] τών αρχαίων ελληνικών μέτρων<br /><b>3.</b> <b>γλωσσ.</b> το [[σύνολο]] τών φαινομένων τα οποία, ενώ δεν εντάσσονται στη [[διπλή]] [[άρθρωση]] της γλώσσας, συνοδεύουν εν τούτοις τον προφορικό λόγο ως αχώριστα στοιχεία του<br /><b>4.</b> <b>μουσ.</b> οι κανόνες δυναμικής και εκφραστικής εκφοράς μεμονωμένων φθόγγων και οι κανόνες άρθρωσης που διέπουν τη [[σύνδεση]] τους<br />| <b>αρχ.</b><br /><b>1.</b> [[προσφώνηση]], [[προσαγόρευση]]<br /><b>2.</b> [[ποικιλία]] του τόνου της φωνής («ἐν πάσῃ βιαίῳ ἐργασίᾳ [[πρεπόντως]] ἄν μιμήσαντο φθόγγους τε και προσῳδίας», <b>Πλάτ.</b>)<br /><b>3.</b> το [[σημείο]] του τόνου («τὸ δασύνειν ἤ ψιλοῦνἤ ταῖς προσῳδίαις [[ἑτέρως]] τῆς συνηθείας ἐκφέρειν» Φιλόδ.)<br /><b>4.</b> <b>γεν.</b> ο [[τόνος]], τα πνεύματα κ.ά. [[σημεία]] προφοράς («ὅτι προσῳδίαι [[κυρίως]] [[ἑπτά]] εἰσιν, [[ἤγουν]] ἡ ὀξεῑα, ἡ βαρεῑα, [[περισπωμένη]] [οἱ τόνοι], δασεῑα, ψιλὴ [τὰ πνεύματα], μακρά, βραχεῑα [οἱ χρόνοι]<br />ἡ γὰρ [[ἀπόστροφος]] καὶ τὸ ὑφὲν καὶ ἡ ὑποδιαστολὴ οὐκ εἰσὶ [[κυρίως]] προσῳδίαι», Χοιροβ. Σχολ. Διον. Θρ.)<br /><b>5.</b> γραπτά [[σημεία]] που τίθενται στις διάφορες λέξεις για [[δήλωση]] της διαφοράς στην [[προφορά]] τους<br /><b>6.</b> <b>φρ.</b> «Περί καθολικής προσῳδίας» — [[τίτλος]] έργου του Ηρωδιανού Γραμματικού.
|mltxt=η / [[προσῳδία]] Ν ΜΑ [[προσῳδός]]<br />[[άσμα]] που τραγουδιόταν με τη [[συνοδεία]] μουσικού οργάνου<br /><b>νεοελλ.</b><br /><b>1.</b> ο [[τονισμός]] της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, ο [[οποίος]] είχε μουσικό μελωδικό χαρακτήρα και διακρινόταν σε μουσικό και [[δυναμικό]]<br /><b>2.</b> η [[ποσότητα]] τών συλλαβών στην αρχαία ελληνική [[γλώσσα]], δηλ. η [[διάκριση]] τών [[μακρών]] από τις βραχείες, η οποία αποτελεί τη [[βάση]] τών αρχαίων ελληνικών μέτρων<br /><b>3.</b> <b>γλωσσ.</b> το [[σύνολο]] τών φαινομένων τα οποία, ενώ δεν εντάσσονται στη [[διπλή]] [[άρθρωση]] της γλώσσας, συνοδεύουν εν τούτοις τον προφορικό λόγο ως αχώριστα στοιχεία του<br /><b>4.</b> <b>μουσ.</b> οι κανόνες δυναμικής και εκφραστικής εκφοράς μεμονωμένων φθόγγων και οι κανόνες άρθρωσης που διέπουν τη [[σύνδεση]] τους<br />| <b>αρχ.</b><br /><b>1.</b> [[προσφώνηση]], [[προσαγόρευση]]<br /><b>2.</b> [[ποικιλία]] του τόνου της φωνής («ἐν πάσῃ βιαίῳ ἐργασίᾳ [[πρεπόντως]] ἄν μιμήσαντο φθόγγους τε και προσῳδίας», <b>Πλάτ.</b>)<br /><b>3.</b> το [[σημείο]] του τόνου («τὸ δασύνειν ἤ ψιλοῦνἤ ταῖς προσῳδίαις [[ἑτέρως]] τῆς συνηθείας ἐκφέρειν» Φιλόδ.)<br /><b>4.</b> <b>γεν.</b> ο [[τόνος]], τα πνεύματα κ.ά. [[σημεία]] προφοράς («ὅτι προσῳδίαι [[κυρίως]] [[ἑπτά]] εἰσιν, [[ἤγουν]] ἡ ὀξεῖα, ἡ βαρεῖα, [[περισπωμένη]] [οἱ τόνοι], δασεῖα, ψιλὴ [τὰ πνεύματα], μακρά, βραχεῖα [οἱ χρόνοι]<br />ἡ γὰρ [[ἀπόστροφος]] καὶ τὸ ὑφὲν καὶ ἡ ὑποδιαστολὴ οὐκ εἰσὶ [[κυρίως]] προσῳδίαι», Χοιροβ. Σχολ. Διον. Θρ.)<br /><b>5.</b> γραπτά [[σημεία]] που τίθενται στις διάφορες λέξεις για [[δήλωση]] της διαφοράς στην [[προφορά]] τους<br /><b>6.</b> <b>φρ.</b> «Περί καθολικής προσῳδίας» — [[τίτλος]] έργου του Ηρωδιανού Γραμματικού.
}}
}}

Latest revision as of 15:05, 27 September 2022

Greek Monolingual

η / προσῳδία Ν ΜΑ προσῳδός
άσμα που τραγουδιόταν με τη συνοδεία μουσικού οργάνου
νεοελλ.
1. ο τονισμός της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, ο οποίος είχε μουσικό μελωδικό χαρακτήρα και διακρινόταν σε μουσικό και δυναμικό
2. η ποσότητα τών συλλαβών στην αρχαία ελληνική γλώσσα, δηλ. η διάκριση τών μακρών από τις βραχείες, η οποία αποτελεί τη βάση τών αρχαίων ελληνικών μέτρων
3. γλωσσ. το σύνολο τών φαινομένων τα οποία, ενώ δεν εντάσσονται στη διπλή άρθρωση της γλώσσας, συνοδεύουν εν τούτοις τον προφορικό λόγο ως αχώριστα στοιχεία του
4. μουσ. οι κανόνες δυναμικής και εκφραστικής εκφοράς μεμονωμένων φθόγγων και οι κανόνες άρθρωσης που διέπουν τη σύνδεση τους