γοητής: Difference between revisions
From LSJ
ἰσότης φιλότητα ἀπεργάζεται → equality leads to friendship
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{.*}}\n)({{elru.*}}\n)({{elnl.*}}\n)" to "$4$3$2$1") |
||
| Line 16: | Line 16: | ||
|btext=οῦ (ὁ) :<br />qui gémit, qui se lamente.<br />'''Étymologie:''' [[γοάω]]. | |btext=οῦ (ὁ) :<br />qui gémit, qui se lamente.<br />'''Étymologie:''' [[γοάω]]. | ||
}} | }} | ||
{{ | {{elnl | ||
| | |elnltext=[[γοητής]] -οῦ, ὁ [[γοάω]] iem. die klaagt of jammert. | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''γοητής:''' οῦ, дор. [[γοατάς|γοᾱτάς]], ᾶ adj. m рыдающий, плачущий ([[νόμος]] Aesch.). | |||
}} | }} | ||
{{grml | {{grml | ||
| Line 25: | Line 28: | ||
|lsmtext='''γοητής:''' -οῦ, ὁ ([[γοάω]]), Δωρ. γοᾱτάς, <i>-ᾶ</i>, αυτός που κραυγάζει· ή με επιρρ. [[σημασία]], με κλαυθμούς και οδυρμούς, σε Αισχύλ. | |lsmtext='''γοητής:''' -οῦ, ὁ ([[γοάω]]), Δωρ. γοᾱτάς, <i>-ᾶ</i>, αυτός που κραυγάζει· ή με επιρρ. [[σημασία]], με κλαυθμούς και οδυρμούς, σε Αισχύλ. | ||
}} | }} | ||
{{ | {{ls | ||
| | |lstext='''γοητής''': -οῦ, Δωρ. γοατάς, ᾶ, ὁ, ([[γοάω]]) ὁ κραυγάζων, γοατῶν νόμον (Herm. γοατὰν ὡς ἐπίθ.) Αἰσχύλ. Χο. 822. | ||
}} | }} | ||
{{mdlsj | {{mdlsj | ||
|mdlsjtxt=[[γοάω]]<br />a wailer; or, in adv. [[sense]], of [[lamentation]], Aesch. | |mdlsjtxt=[[γοάω]]<br />a wailer; or, in adv. [[sense]], of [[lamentation]], Aesch. | ||
}} | }} | ||
Revision as of 20:10, 2 October 2022
English (LSJ)
οῦ, ὁ, wailer, γοητῶν νόμον A.Ch. 822 codd. (γοατάν Herm.), cf. Tim.Pers.112.
Spanish (DGE)
-οῦ, ὁ
el que lanza gemidos γοηταὶ θρηνώδει κατείχοντ' ὀδυρμῷ Tim.15.102.
French (Bailly abrégé)
οῦ (ὁ) :
qui gémit, qui se lamente.
Étymologie: γοάω.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
γοητής -οῦ, ὁ γοάω iem. die klaagt of jammert.
Russian (Dvoretsky)
γοητής: οῦ, дор. γοᾱτάς, ᾶ adj. m рыдающий, плачущий (νόμος Aesch.).
Greek Monolingual
γοητής, ο, δωρ. τ. γοατάς, ο (Α) γοώ
θρηνώδης.
Greek Monotonic
γοητής: -οῦ, ὁ (γοάω), Δωρ. γοᾱτάς, -ᾶ, αυτός που κραυγάζει· ή με επιρρ. σημασία, με κλαυθμούς και οδυρμούς, σε Αισχύλ.
Greek (Liddell-Scott)
γοητής: -οῦ, Δωρ. γοατάς, ᾶ, ὁ, (γοάω) ὁ κραυγάζων, γοατῶν νόμον (Herm. γοατὰν ὡς ἐπίθ.) Αἰσχύλ. Χο. 822.
Middle Liddell
γοάω
a wailer; or, in adv. sense, of lamentation, Aesch.
