κυνηγετέω: Difference between revisions
καὶ ἐχθροὶ τοῦ ἀνθρώπου οἱ οἰκιακοὶ αὐτοῦ → and a man's foes shall be they of his own household (Micah 7:6, Matthew 10:36)
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{.*}}\n)({{elru.*}}\n)({{elnl.*}}\n)" to "$4$3$2$1") |
m (pape replacement) |
||
| Line 27: | Line 27: | ||
{{mdlsj | {{mdlsj | ||
|mdlsjtxt=κῠνηγετέω, [[κυνηγέτης]]<br /><b class="num">I.</b> to [[hunt]], Ar., Xen., etc.:—metaph. to [[persecute]], [[harass]], Aesch.<br /><b class="num">II.</b> to [[quest]] [[about]], like a [[hound]], Soph. | |mdlsjtxt=κῠνηγετέω, [[κυνηγέτης]]<br /><b class="num">I.</b> to [[hunt]], Ar., Xen., etc.:—metaph. to [[persecute]], [[harass]], Aesch.<br /><b class="num">II.</b> to [[quest]] [[about]], like a [[hound]], Soph. | ||
}} | |||
{{pape | |||
|ptext=<i>ein [[Jäger]] sein, [[jagen]]</i>; Ar. <i>Eq</i>. 1382; Plat. <i>Legg</i>. VII.824; ὗς ἀγρίους κυνηγετεὶν Aesch. 3.255, wie Pol. 31.22.3. – Dah. = <i>[[aufspüren]], [[ausspähen]], [[verfolgen]]</i>, τινά, Aesch. <i>Prom</i>. 572; κυνηγετοῦντα καὶ μετρούμενον ἴχνη τὰ κείνου Soph. <i>Aj</i>. 5; τέκνων διωγμόν Eur. <i>Herc.Fur</i>. 896; Sp., wie Plut. <i>Crass</i>. 4. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 16:49, 24 November 2022
English (LSJ)
Dor. κυναγετέω, hunt, Ar.Eq.1382, X. Cyn.5.34, etc.: c. acc., ὗς ἀγρίους κ. Aeschin.3.255, cf. Plb.31.14.3: metaph., persecute, harass, A.Pr.572 (lyr.); hunt down, τινας Plu. Mar.43: c. acc. cogn., κ. τέκνων διωγμόν E.HF898 (lyr.): abs., quest about, like a hound, S.Aj.5.
French (Bailly abrégé)
-ῶ :
1 intr. aller à la chasse;
2 tr. poursuivre à la chasse, chasser ; fig. poursuivre, harceler, ou simpl. rechercher la piste, acc..
Étymologie: κυνηγέτης.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
κυνηγετέω, Dor. κυνᾱγετέω [κυνηγέτης] jagen, op jacht gaan. jacht maken op, achtervolgen.
Russian (Dvoretsky)
κῠνηγετέω: дор. κῠνᾱγετέω
1) идти на охоту Arph., Xen.;
2) охотиться, ловить или убивать на охоте (ὗς ἀγρίους Aeschin.);
3) выслеживать (τὰ ἴχνη τινός Soph.);
4) (тж. κ. διωγμόν τινος Eur.) преследовать (τινα Aesch., Plut.).
Greek Monotonic
κῠνηγετέω: Δωρ. κυνᾱγ-, μέλ. -ήσω (κυνηγέτης),
I. κυνηγώ, καταδιώκω, σε Αριστοφ., Ξεν. κ.λπ.· μεταφ., διώκω, καταδιώκω, σε Αισχύλ.
II. κατατρύχω, όπως ένας κυνηγετικός σκύλος, σε Σοφ.
Greek (Liddell-Scott)
κῠνηγετέω: Δωρ. κυνᾱγ- (ἴδε ἐν λέξ. κυναγός)· ― κυνηγῶ, Ἀριστοφ. Ἱππ. 1382, Ξεν., κλ.· πρβλ. ἐκκυνηγετέω· ― μεταφορ., καταδιώκω, κατατρύχω Αἰσχύλ., Πρ. 573. μετὰ συστοίχ. αἰτ., Σοφ. Αἴ. 5.
Middle Liddell
κῠνηγετέω, κυνηγέτης
I. to hunt, Ar., Xen., etc.:—metaph. to persecute, harass, Aesch.
II. to quest about, like a hound, Soph.
German (Pape)
ein Jäger sein, jagen; Ar. Eq. 1382; Plat. Legg. VII.824; ὗς ἀγρίους κυνηγετεὶν Aesch. 3.255, wie Pol. 31.22.3. – Dah. = aufspüren, ausspähen, verfolgen, τινά, Aesch. Prom. 572; κυνηγετοῦντα καὶ μετρούμενον ἴχνη τὰ κείνου Soph. Aj. 5; τέκνων διωγμόν Eur. Herc.Fur. 896; Sp., wie Plut. Crass. 4.
