δυσπαρηγόρητος: Difference between revisions

From LSJ

Ἡ δ' ἁρπαγὴ μέγιστον ἀνθρώποις κακόν → Vitiorum hominibus pessimum est rapacitas → Der Menschen schlimmstes Laster ist die Gier nach Raub

Menander, Monostichoi, 212
m (Text replacement - "(?s)(\n{{ls\n\|lstext.*}})(\n{{.*}})(\n{{elru.*}})" to "$3$1$2")
Tags: Mobile edit Mobile web edit
m (Text replacement - "'Étymologie:''' δυσ-," to "'Étymologie:''' δυσ-,")
Line 17: Line 17:
}}
}}
{{bailly
{{bailly
|btext=ος, ον :<br />difficile à consoler, inconsolable.<br />'''Étymologie:''' δυσ-, [[παρηγορέω]].
|btext=ος, ον :<br />difficile à consoler, inconsolable.<br />'''Étymologie:''' [[δυσ-]], [[παρηγορέω]].
}}
}}
{{elru
{{elru

Revision as of 12:57, 11 November 2022

Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: δυσπαρηγόρητος Medium diacritics: δυσπαρηγόρητος Low diacritics: δυσπαρηγόρητος Capitals: ΔΥΣΠΑΡΗΓΟΡΗΤΟΣ
Transliteration A: dysparēgórētos Transliteration B: dysparēgorētos Transliteration C: dysparigoritos Beta Code: dusparhgo/rhtos

English (LSJ)

ον, = δυσπαρήγορος (hard to appease), A ἐπιθυμία J.AJ16.7.4. II inconsolable, Plu.2.74e; admitting no consolation, συμφορά Phalar.Ep.144.1; hard to soothe, ἄλγημα Herod.Med. ap. Aët.9.2.

Spanish (DGE)

-ον
difícil de calmar, de aplacar ref. sentimientos fuertes, una pasión amorosa, I.AI 16.206, χαλεπαὶ ζηλοτυπίαι καὶ δυσπαρηγόρητοι φιλονεικίαι fuertes envidias y rivalidades enconadas Ph.2.304, ref. una persona presa de la ira, Plu.2.74e
para el que es difícil hallar consuelo, difícil de aliviar πένθος IG 12(7).239.22 (Minoa I/II d.C.), συμφορὰ δ. καὶ βαρυτέρα ἢ ὥστε λόγοις ἐπικουφισθῆναι Phalar.Ep.144, ἄλγημα Herod.Med. en Aët.9.2
de pers. inconsolable δυσπαρηγόρητοι καὶ βαρυπενθεῖς Basil.M.31.260B.

German (Pape)

[Seite 686] schwer zu trösten; Cic. Fam. 4, 3; καὶ δυσανάκλητος Plut. ad. et amic. discr. 52.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
difficile à consoler, inconsolable.
Étymologie: δυσ-, παρηγορέω.

Russian (Dvoretsky)

δυσπαρηγόρητος: не внемлющий утешениям, безутешный Plut.

Greek (Liddell-Scott)

δυσπαρηγόρητος: -ον, τῷ ἑπομ., Πλούτ. 2. 74Ε.

Greek Monolingual

-η, -ο (Α δυσπαρηγόρητος, -ον)
απαρηγόρητος
αρχ.
1. αυτός που δύσκολα ησυχάζει
2. (για πόνο) αυτός που δύσκολα καταπραΰνεται.