δυσανάκλητος
Μετὰ τὴν δόσιν τάχιστα γηράσκει χάρις → Post munera cito consenescit gratia → Gleich nach der Gabe altert äußerst schnell der Dank
English (LSJ)
δυσανάκλητον,
A hard to call back, Plu.2.74e; J.BJ2.18.8 (but simply, hard to summon, call together, Plu.Thes.24), etc.
2 hard to restore, of hysterics, Sor.2.29 (Comp.), cf. Herod.Med. in Rh.Mus.58.74; or to good spirits, Max.Tyr.33.6. Adv. δυσανακλήτως ἔχειν to be hard to restore to one's senses, Dsc.Alex.16.
Spanish (DGE)
-ον
I 1difícil de convocar σπόραδες ... καὶ δυσανάκλητοι de los primitivos habitantes del Ática, Plu.Thes.24.
2 que no se deja amonestar, que no atiende a la exhortación o a razones ὁ δὲ πληγεὶς μὲν τῇ παρρησίᾳ Plu.2.74e, ἐν συμφοραῖς Max.Tyr.27.6, (τὸ δημοτικόν) δυσανάκλητον ἦν I.BI 2.498, τὸ βάρβαρον ἦθος Hld.1.30.6, μὴ ... εἰς γῆν κλιθῇς ... καὶ δυσανάκλητον ἔχῃς τὴν ταπεινότητα Gr.Naz.M.36.405B.
3 medic. que apenas atiende a la llamada, que no reacciona en los estados letárgicos δυσανάκλητοι, κἂν ἀνακληθῶσιν, πρὸς τὰς ἐμβοήσεις Paul.Aeg.6.74.1, ἰσχνότης δ. debilidad extrema de la que cuesta recobrarse Anon.Med.Acut.Chron.41.2, del propio letargo, Sor.3.6.174, cf. Gal.14.741, 18(1).40.
II adv. -ως medic. sin reaccionar, sin salir del letargo δ. αὐτῶν ἐχόντων Dsc.Alex.16.
German (Pape)
[Seite 675] schwer zurückzurufen, zurückzuhalten, Plut. de ad. et amic. discr. 52 u. Sp.; auch = schwer zu trösten, Max. Tyr.; δυσανακλήτως ἔχειν, von schweren Kranken, die schwer wieder zu sich zu bringen sind, Diosc. – Überh. = schwer zu etwas zu bringen, πρός τι, Plut. Thes. 24.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
difficile à rappeler, à ramener.
Étymologie: δυσ-, ἀνακαλέω.
Russian (Dvoretsky)
δυσανάκλητος:
1 которого трудно созвать или собрать (οἱ σποράδες καὶ δυσανάκλητοι πρός τι Plut.);
2 не поддающийся уговорам (δ. καὶ δυσπαρηγόρητος Plut.).
Greek (Liddell-Scott)
δυσανάκλητος: -ον, ὃν δυσκόλως ἀνακαλεῖ τις, Πλούτ. Θησ. 24, κτλ.· ‒ ὃν δυσκόλως δύναταί τις νὰ ἐπαναφέρῃ εἰς τὴν ὑγείαν, δυσανακλήτως ἔχειν Διοσκ. Ἀλεξ. 16· ἢ εἰς εὐθυμίαν. Μάξ. Τύρ. 33. 6.
Greek Monolingual
δυσανάκλητος, -ον (AM)
αυτός που δύσκολα ανακαλείται, συγκρατείται, αναχαιτίζεται
αρχ.
1. αυτός τον οποίο δύσκολα τον συγκεντρώνει κανείς
2. δυσθεράπευτος
3. εκείνος που δύσκολα ξαναποκτά την καλή του διάθεση.
Greek Monotonic
δυσανάκλητος: -ον (ἀνακᾰλέω), αυτός που δύσκολα ανακαλείται, δύσκολα επανορθώσιμος, αυτός που δεν μπορεί να κληθεί πίσω, σε Πλούτ.
Middle Liddell
δυσ-ανάκλητος, ον adj [ἀνακᾰλέω]
hard to call back, Plut.
