ἀρωματικός

English (LSJ)

ή, όν, aromatic, δυνάμεις Dsc.2.171, Plu.2.383f; ἀρωματικόν, τό, ib.791b; ἀρωματική (sc. ὠνή), ἡ, contract for supply of spices, Röm.Mitt.13.121.

Spanish (DGE)

-ή, -όν
1 aromático δυνάμεις Dsc.2.171, Plu.2.383f, ὁ ἀ. κάλαμος Gal.11.853, φυτόν Hsch.s.u. ξειρίς, εἴδη ἀρωματικά especies aromáticas, PAnt.32.25 (IV d.C.)
•ἀρωματικὴ ἐργασία negocio de perfumes, PFay.93.7 (II d.C.).
2 subst. τὸ ἀ. la propiedad aromática Plu.2.791b
•ἡ ἀρωματική contrata de abastecimiento de perfumes ἀρωματικῆς τῶν κυρίων καισάρων (sello) de la contrata imperial de perfumes, IGR 1.1375, cf. 1376 (II d.C.)
•tb. en plu. ὑποδέκτης ἀρωματικῶν PSI 1264.11 (IV d.C.).

German (Pape)

[Seite 368] gewürzhaft, Plut. an seni 13.

French (Bailly abrégé)

ή, όν :
aromatique.
Étymologie: ἄρωμα.

Russian (Dvoretsky)

ἀρωματικός: душистый, пахучий (ῥίζα Arst.; δυνάμεις Plut.).

Greek (Liddell-Scott)

ἀρωματικός: -ή, -όν, ὁ περιέχων ἄρωμα, ἀρωματώδης, εὐώδης, τῶν ἀρωματοφόρων δένδρων τινῶν μὲν ἡ ῥίζα ἀρωματική ἐστιν, τινῶν ὁ φλοιός, τινῶν τὸ ξύλον Ἀριστ. π. Φυτ. 1. 6, 1, Διοσκ. 2. 202, Πλούτ. 2. 791B.

Greek Monolingual

-ή, -ό (AM ἀρωματικός, -ή, -όν) [[[άρωμα]] (Ι)]
αυτός που αναδίνει άρωμα, ο ευωδιαστός.