ἐπιγουνίς: Difference between revisions
νόησε δὲ δῖος Ὀδυσσεὺς σαίνοντάς τε κύνας, περί τε κτύπος ἦλθε ποδοῖιν → godly Odysseus heard the fawning of dogs, and on top of that came the beat of two feet
(6_12) |
(Bailly1_2) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''ἐπιγουνίς''': -ίδος, ἡ (γόνυ) τὸ [[ὑπεράνω]] τοῦ γόνατος [[μέρος]], ὁ [[μέγας]] μῦς τοῦ μηροῦ, θεωρούμενος ὡς [[σημεῖον]] ἰσχύος καὶ ἀκμῆς, καί κεν ὀρὸν πίνων μεγάλην ἐπιγουνίδα θεῖτο, ἤθελε κάμῃ στιβαρούς μηρούς, Ὀδ. Ρ. 225· οἵην ἐκ ῥακέων ὁ [[γέρων]] ἐπιγουνίδα φαίνει Σ. 74, πρβλ. 67, Θεόκρ. 26. 34, Λουκ. [[Ἡρακλ]]. 8. Ἀλκίφρων 3. 19. ΙΙ. = [[ἐπιγονατίς]], τὸ ἐπὶ τοῦ ἁρμοῦ τοῦ γόνατος [[ὀστοῦν]], Ἱππ. π. Ἄρθρ. 832· = τὸ γόνυ, Ἀπολλ. Ρόδ. Β. 875. | |lstext='''ἐπιγουνίς''': -ίδος, ἡ (γόνυ) τὸ [[ὑπεράνω]] τοῦ γόνατος [[μέρος]], ὁ [[μέγας]] μῦς τοῦ μηροῦ, θεωρούμενος ὡς [[σημεῖον]] ἰσχύος καὶ ἀκμῆς, καί κεν ὀρὸν πίνων μεγάλην ἐπιγουνίδα θεῖτο, ἤθελε κάμῃ στιβαρούς μηρούς, Ὀδ. Ρ. 225· οἵην ἐκ ῥακέων ὁ [[γέρων]] ἐπιγουνίδα φαίνει Σ. 74, πρβλ. 67, Θεόκρ. 26. 34, Λουκ. [[Ἡρακλ]]. 8. Ἀλκίφρων 3. 19. ΙΙ. = [[ἐπιγονατίς]], τὸ ἐπὶ τοῦ ἁρμοῦ τοῦ γόνατος [[ὀστοῦν]], Ἱππ. π. Ἄρθρ. 832· = τὸ γόνυ, Ἀπολλ. Ρόδ. Β. 875. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=ίδος (ἡ) :<br />cuisse.<br />'''Étymologie:''' [[ἐπί]], [[γόνυ]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 19:56, 9 August 2017
English (LSJ)
ίδος, ἡ,
A part above the knee, great muscle of the thigh, taken as a sign of strength and vigour, κεν . . μεγάλην ἐπιγουνίδα θεῖτο he would grow a stout thigh-muscle, Od.17.225; οἵην ἐπιγουνίδα φαίνει 18.74,cf. Theoc. 26.34, Alciphr.3.19, Philostr.Im.2.24; prob. in this sense in A.R.3.875. II. = ἐπιγονατίς, knee-pan, Hp.Art.70,77, Philostr.Gym.35; knee, Arat.254,614.
German (Pape)
[Seite 933] ίδος, ἡ, der Theil oberhalb des Kniees, Lende, Od. 17, 225. 18, 74; Theocr. 26, 34 u. Sp. – Bei Hippocr. = ἐπιγονατίς, Kniescheibe. – Bei Ap. Rh. 3, 375 u. a. sp. D., wie Paul. Sil. 7 (V, 255), das Knie selbst.
Greek (Liddell-Scott)
ἐπιγουνίς: -ίδος, ἡ (γόνυ) τὸ ὑπεράνω τοῦ γόνατος μέρος, ὁ μέγας μῦς τοῦ μηροῦ, θεωρούμενος ὡς σημεῖον ἰσχύος καὶ ἀκμῆς, καί κεν ὀρὸν πίνων μεγάλην ἐπιγουνίδα θεῖτο, ἤθελε κάμῃ στιβαρούς μηρούς, Ὀδ. Ρ. 225· οἵην ἐκ ῥακέων ὁ γέρων ἐπιγουνίδα φαίνει Σ. 74, πρβλ. 67, Θεόκρ. 26. 34, Λουκ. Ἡρακλ. 8. Ἀλκίφρων 3. 19. ΙΙ. = ἐπιγονατίς, τὸ ἐπὶ τοῦ ἁρμοῦ τοῦ γόνατος ὀστοῦν, Ἱππ. π. Ἄρθρ. 832· = τὸ γόνυ, Ἀπολλ. Ρόδ. Β. 875.
