μονόζωνος: Difference between revisions
ὁκόταν οὖν ταῦτα πληρωθέωσιν, ἐμωρώθη ἡ καρδίη· εἶτα ἐκ τῆς μωρώσιος νάρκη· εἶτ' ἐκ τῆς νάρκης παράνοια ἔλαβεν → now when these parts are filled, the heart becomes stupefied, then from the stupefaction numb, and finally from the numbness these women become deranged
(6_16) |
(25) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''μονόζωνος''': -ον, ἐλαφρῶς ὡπλισμένος [[στρατιώτης]], Ἑβδ. (Β΄ Βασιλ. ΚΒ΄, 30). ― Καθόλου, [[εὔζωνος]], [[ἀκροβολιστής]], Ἑβδ. (Δ΄ Βασιλ. Ε΄, 2), κτλ. ΙΙ. ὁ ὁδοιπορῶν [[μόνος]], ἴδε Ruhnk. Ep. Cr. σ. 286, ὡς τὸ [[μονόζωστος]], [[οἰόζωνος]]. | |lstext='''μονόζωνος''': -ον, ἐλαφρῶς ὡπλισμένος [[στρατιώτης]], Ἑβδ. (Β΄ Βασιλ. ΚΒ΄, 30). ― Καθόλου, [[εὔζωνος]], [[ἀκροβολιστής]], Ἑβδ. (Δ΄ Βασιλ. Ε΄, 2), κτλ. ΙΙ. ὁ ὁδοιπορῶν [[μόνος]], ἴδε Ruhnk. Ep. Cr. σ. 286, ὡς τὸ [[μονόζωστος]], [[οἰόζωνος]]. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=[[μονόζωνος]], -ον (ΑΜ)<br />(ως επίθ. και ως ουσ.)<br /><b>1.</b> αυτός που [[φορά]] μία μόνο [[ζώνη]]<br /><b>2.</b> (για στρατιώτη) αυτός που [[είναι]] [[ελαφρά]] οπλισμένος<br /><b>αρχ.</b><br /><b>1.</b> αυτός που ταξιδεύει [[μόνος]] του<br /><b>2.</b> [[ακροβολιστής]]<br /><b>3.</b> ([[κατά]] το λεξ. [[Σούδα]]) «οἵ ἔφοδοι βάρβαροι ἢ ἀπελάται μάχιμοι».<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>μον</i>(<i>ο</i>)- <span style="color: red;">+</span> -<i>ζωνος</i> (<span style="color: red;"><</span> [[ζώνη]]), <b>[[πρβλ]].</b> <i>καλλί</i>-<i>ζωνος</i>, [[μεγαλό]]-<i>ζωνος</i>]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 07:40, 29 September 2017
English (LSJ)
ον,
A girt up alone, i. e. journeying alone, Suid., etc. II μονόζωνοι, οἱ, men with a ζώνη only, light-armed, LXX 4 Ki.5.2,al., Hsch.
German (Pape)
[Seite 203] mit einem Gürtel, μονόζωνοι, leichtbewaffnete Krieger, LXX.; zum Recognosciren gebraucht, VLL., die auch λῃσταί u. μονομάχοι erkl. – Auch wie οἰόζωνος, allein, ohne Gefolge, Schol. Soph. O. R. 846; vgl. Ruhnk. ep. cr. p. 286.
Greek (Liddell-Scott)
μονόζωνος: -ον, ἐλαφρῶς ὡπλισμένος στρατιώτης, Ἑβδ. (Β΄ Βασιλ. ΚΒ΄, 30). ― Καθόλου, εὔζωνος, ἀκροβολιστής, Ἑβδ. (Δ΄ Βασιλ. Ε΄, 2), κτλ. ΙΙ. ὁ ὁδοιπορῶν μόνος, ἴδε Ruhnk. Ep. Cr. σ. 286, ὡς τὸ μονόζωστος, οἰόζωνος.
Greek Monolingual
μονόζωνος, -ον (ΑΜ)
(ως επίθ. και ως ουσ.)
1. αυτός που φορά μία μόνο ζώνη
2. (για στρατιώτη) αυτός που είναι ελαφρά οπλισμένος
αρχ.
1. αυτός που ταξιδεύει μόνος του
2. ακροβολιστής
3. (κατά το λεξ. Σούδα) «οἵ ἔφοδοι βάρβαροι ἢ ἀπελάται μάχιμοι».
[ΕΤΥΜΟΛ. < μον(ο)- + -ζωνος (< ζώνη), πρβλ. καλλί-ζωνος, μεγαλό-ζωνος].
