ἀφαμαρτάνω

English (LSJ)

aor. part.

   A ἀφαμαρτήσαντος Orph.A.643; Ep. aor. ἀπήμβροτεν Il.15.521, 16.466,477, Pancrat.Oxy.1085.7:—miss one's mark, c. gen., καὶ τοῦ μέν ῥ' ἀφάμαρτεν Il.8.119, etc.; θηρός Pancrat. l.c.: also in Prose, X.HG6.1.15, D.14.13.    II lose, be deprived of what one has, σεῦ ἀφαμαρτούσῃ Il.6.411; φίλου ἀπὸ πατρὸς ἁμαρτών 22.505.

German (Pape)

[Seite 406] (s. ἁμαρτάνω), abirren, verfehlen, mit dem Geschoß nicht treffen, τινός Hom., aor., auch in der Form ἀπήμβροτεν, Il. 15, 521; 8, 119 u. öfter; in Prosa, seinen Zweck nicht erreichen, Xen. Hell. 6, 1, 15; Dem. 14, 13 u. bei Sp., z. B. θηρός Gaetul. 4 (VI, 331); verlieren, was man besessen hat, Il. 6, 411; vgl. 22, 505.

Greek (Liddell-Scott)

ἀφᾰμαρτάνω: μέλλ. -αμαρτήσομαι· Ἐπ. ἀόρ. ἀπήμβροτεν Ἰλ. Ο. 521, Π. 466, 467· ἀποτυγχάνω τοῦ σκοποῦ, μετὰ γεν. καί τοῦ μέν ῥ’ ἀφάμαρτεν Ἰλ. Θ. 119, κτλ.· ὡσαύτως παρὰ πεζοῖς, Ἀντιφῶν 121. 39, Ξεν. Ἑλλ. 6. 1, 15. ΙΙ. ἀποστεροῦμαί τινος, σεῦ ἀφαμαρτούσῃ Ἰλ. Ζ. 411, πρβλ. Χ. 505.

French (Bailly abrégé)

ao.2 ἀφήμαρτον;
1 manquer le but ; avec un gén. : ne pas atteindre, manquer (qqn ou qch);
2 être privé de, perdre, gén..
Étymologie: ἀπό, ἁμαρτάνω.