εὐτρόχαλος: Difference between revisions
ἀσκεῖν περὶ τὰ νοσήματα δύο, ὠφελεῖν ἢ μὴ βλάπτειν → strive, with regard to diseases, for two things — to do good, or to do no harm | as to diseases, make a habit of two things — to help, or at least, to do no harm
(6_6) |
(Bailly1_2) |
||
| Line 12: | Line 12: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''εὐτρόχᾰλος''': Ἐπικ. ἐϋτρ-, ον, ([[τρέχω]]) [[καλῶς]] ῥέων, [[ταχέως]], ὁρμητικῶς κινούμενος, ποταμὸς Ὀππ. Κυν. 2. 131˙ [[μέλισσα]] Ἀνθ. Πλαν. 36˙ ἀοιδὴ Ἀπολλ. Ρόδ. Δ. 907. ΙΙ. [[ὁλοστρόγγυλος]], [[σφαῖρα]], [[κύκλος]] Ἀπολλ. Ρόδ. Γ. 135, Μανέθων 2. 130˙ ἐϋτροχάλῳ ἐν ἀλωῇ, ἐντὸς τοῦ στρογγύλου, κυκλοτεροῦς ἁλωνίου, Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 597, 804, πρβλ. Spitzn. εἰς Ἰλ. Υ. 496. - Καθ’ Ἡσύχ. «εὐτρόχαλον˙ εὔκυκλον. ταχινόν». | |lstext='''εὐτρόχᾰλος''': Ἐπικ. ἐϋτρ-, ον, ([[τρέχω]]) [[καλῶς]] ῥέων, [[ταχέως]], ὁρμητικῶς κινούμενος, ποταμὸς Ὀππ. Κυν. 2. 131˙ [[μέλισσα]] Ἀνθ. Πλαν. 36˙ ἀοιδὴ Ἀπολλ. Ρόδ. Δ. 907. ΙΙ. [[ὁλοστρόγγυλος]], [[σφαῖρα]], [[κύκλος]] Ἀπολλ. Ρόδ. Γ. 135, Μανέθων 2. 130˙ ἐϋτροχάλῳ ἐν ἀλωῇ, ἐντὸς τοῦ στρογγύλου, κυκλοτεροῦς ἁλωνίου, Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 597, 804, πρβλ. Spitzn. εἰς Ἰλ. Υ. 496. - Καθ’ Ἡσύχ. «εὐτρόχαλον˙ εὔκυκλον. ταχινόν». | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=ος, ον :<br /><b>1</b> qui court rapidement, rapide, léger <i>en parl. d’un char, d’une abeille, d’un chant</i>;<br /><b>2</b> où l’on court bien, plan, uni ; <i>selon d’autres</i> bien arrondi.<br />'''Étymologie:''' [[εὖ]], [[τρέχω]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 19:58, 9 August 2017
English (LSJ)
Ep. ἐϋτρ-, ον, (τρέχω)
A running well, quick-moving, ποταμός Opp.C.2.131; μέλισσα APl.4.36 (Agath.); ἀοιδή A.R.4.907; γλῶσσα IG5(1).264 (Sparta, Aug.). II well-rounded, σφαῖρα, κύκλος, A.R.3.135, Man.2.130; λίνον Nic.Al.134; ἐϋτροχάλῳ ἐν ἀλωῇ on the rounded threshing-floor, Hes.Op.599,806.
Greek (Liddell-Scott)
εὐτρόχᾰλος: Ἐπικ. ἐϋτρ-, ον, (τρέχω) καλῶς ῥέων, ταχέως, ὁρμητικῶς κινούμενος, ποταμὸς Ὀππ. Κυν. 2. 131˙ μέλισσα Ἀνθ. Πλαν. 36˙ ἀοιδὴ Ἀπολλ. Ρόδ. Δ. 907. ΙΙ. ὁλοστρόγγυλος, σφαῖρα, κύκλος Ἀπολλ. Ρόδ. Γ. 135, Μανέθων 2. 130˙ ἐϋτροχάλῳ ἐν ἀλωῇ, ἐντὸς τοῦ στρογγύλου, κυκλοτεροῦς ἁλωνίου, Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 597, 804, πρβλ. Spitzn. εἰς Ἰλ. Υ. 496. - Καθ’ Ἡσύχ. «εὐτρόχαλον˙ εὔκυκλον. ταχινόν».
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
1 qui court rapidement, rapide, léger en parl. d’un char, d’une abeille, d’un chant;
2 où l’on court bien, plan, uni ; selon d’autres bien arrondi.
Étymologie: εὖ, τρέχω.
