ἄνιππος: Difference between revisions
φιλεῖ δέ τοι, δαιμόνιε, τῷ κάμνοντι συσπεύδειν θεός → you know, my good fellow, when a man strives hard, a god tends to lend him aid
(6_17) |
(Bailly1_1) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''ἄνιππος''': -ον, ὁ [[ἄνευ]] ἵππου, ὁ μὴ ὑπηρετῶν ἐν τῷ στρατῷ ὡς [[ἱππεύς]], ἱππόται ... καὶ ἄνιπποι Ἡρόδ. 1. 215, κατ’ ἀντίθ. πρὸς τὸ [[ἱππότης]], πάντα λεὼν ἄνιππον ἱππότην τε Σοφ. Ο. Κ. 899: ὁ μὴ ἔχων ἵππον ἵνα ἱππεύσῃ, «ὁ ἐστερημένος ἵππων» (Σουΐδ.), Ἀριστοφ. Νεφ. 125: [[ἀνίκανος]] νὰ ἱππεύῃ, Πλούτ. 2. 100Α. 2) ἐπὶ χωρῶν ἢ τόπων μὴ ἐπιτηδείων πρὸς ἱππασίαν, [[ἄνιππος]] καὶ [[ἀναμάξευτος]] Ἡρόδ. 2. 108, πεζοὶ δὲ [[ὅπου]] τραχὺς εἴη καὶ [[ἄνιππος]] [[τόπος]] Διον. Ἁλ. 2. 13, 10. | |lstext='''ἄνιππος''': -ον, ὁ [[ἄνευ]] ἵππου, ὁ μὴ ὑπηρετῶν ἐν τῷ στρατῷ ὡς [[ἱππεύς]], ἱππόται ... καὶ ἄνιπποι Ἡρόδ. 1. 215, κατ’ ἀντίθ. πρὸς τὸ [[ἱππότης]], πάντα λεὼν ἄνιππον ἱππότην τε Σοφ. Ο. Κ. 899: ὁ μὴ ἔχων ἵππον ἵνα ἱππεύσῃ, «ὁ ἐστερημένος ἵππων» (Σουΐδ.), Ἀριστοφ. Νεφ. 125: [[ἀνίκανος]] νὰ ἱππεύῃ, Πλούτ. 2. 100Α. 2) ἐπὶ χωρῶν ἢ τόπων μὴ ἐπιτηδείων πρὸς ἱππασίαν, [[ἄνιππος]] καὶ [[ἀναμάξευτος]] Ἡρόδ. 2. 108, πεζοὶ δὲ [[ὅπου]] τραχὺς εἴη καὶ [[ἄνιππος]] [[τόπος]] Διον. Ἁλ. 2. 13, 10. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=ος, ον :<br /><b>1</b> qui n’a pas de cheval;<br /><b>2</b> qui ne sert pas dans la cavalerie;<br /><b>3</b> impropre à monter à cheval;<br /><b>4</b> impraticable aux chevaux.<br />'''Étymologie:''' ἀ, [[ἵππος]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 19:42, 9 August 2017
English (LSJ)
ον,
A without horse, not serving on horseback, ἱππόται καὶ ἄνιπποι Hdt.1.215, S.OC899; without a horse to ride on, Ar.Nu.125, Plb.10.40.10; unable to ride, Plu.2.100a. 2 of countries, unsuited for horses, ἄ. καὶ ἀναμάξευτος Hdt.2.108, cf.Aen.Tact.8.4, D.H. 2.13.
German (Pape)
[Seite 238] 1) unberitten, ohne Pferd, Ggstz ἱππότης Soph. O. C. 908; Her. 1, 215; Ar. Nubb. 126. – 2) von Gegenden, für Reiterei untauglich, Her. 2, 108; entgegengesetzt ἱππάσιμος Aen. Tact. 8.
Greek (Liddell-Scott)
ἄνιππος: -ον, ὁ ἄνευ ἵππου, ὁ μὴ ὑπηρετῶν ἐν τῷ στρατῷ ὡς ἱππεύς, ἱππόται ... καὶ ἄνιπποι Ἡρόδ. 1. 215, κατ’ ἀντίθ. πρὸς τὸ ἱππότης, πάντα λεὼν ἄνιππον ἱππότην τε Σοφ. Ο. Κ. 899: ὁ μὴ ἔχων ἵππον ἵνα ἱππεύσῃ, «ὁ ἐστερημένος ἵππων» (Σουΐδ.), Ἀριστοφ. Νεφ. 125: ἀνίκανος νὰ ἱππεύῃ, Πλούτ. 2. 100Α. 2) ἐπὶ χωρῶν ἢ τόπων μὴ ἐπιτηδείων πρὸς ἱππασίαν, ἄνιππος καὶ ἀναμάξευτος Ἡρόδ. 2. 108, πεζοὶ δὲ ὅπου τραχὺς εἴη καὶ ἄνιππος τόπος Διον. Ἁλ. 2. 13, 10.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
1 qui n’a pas de cheval;
2 qui ne sert pas dans la cavalerie;
3 impropre à monter à cheval;
4 impraticable aux chevaux.
Étymologie: ἀ, ἵππος.
