πικραίνω: Difference between revisions
ἄλλος Ἡρακλῆς, ἄλλος αὐτός → close friendship, close friend, another Hercules—another self, another Heracles—another self
(Bailly1_4) |
(strοng) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=<i>f.</i> πικρανῶ, <i>ao.</i> ἐπίκρανα, <i>pf. inus.</i><br /><i>Pass. f.</i> πικρανθήσομαι, <i>ao.</i> [[ἐπικράνθην]];<br />rendre amer ; <i>fig.</i> aigrir, irriter ; <i>Pass.</i> s’aigrir, s’irriter.<br />'''Étymologie:''' [[πικρός]]. | |btext=<i>f.</i> πικρανῶ, <i>ao.</i> ἐπίκρανα, <i>pf. inus.</i><br /><i>Pass. f.</i> πικρανθήσομαι, <i>ao.</i> [[ἐπικράνθην]];<br />rendre amer ; <i>fig.</i> aigrir, irriter ; <i>Pass.</i> s’aigrir, s’irriter.<br />'''Étymologie:''' [[πικρός]]. | ||
}} | |||
{{StrongGR | |||
|strgr=from [[πικρός]]; to [[embitter]] ([[literally]] or [[figuratively]]): be ([[make]]) [[bitter]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 17:47, 25 August 2017
English (LSJ)
A make sharp or keen, esp. to the taste, π. τὴν κοιλίαν make it bitter, Apoc.10.9 :— Pass., τὸ στόμα πικραίνεται Hp.Acut.30: opp. γλυκαίνεσθαι, Arist. Ph.244b20. 2 metaph., embitter, irritate, τὴν ψυχήν LXX Jb.27.2; τὴν ἀκοήν affect it harshly, opp. γλυκαίνω, D.H.Comp.12, 15; make harsh, νόμους cj. in A.Eu.693 :—Pass., to be exasperated, embittered, Pl.Lg.731d, Theoc.5.120; ὁ ζωγράφος πονεῖ τι καὶ π. vexes himself, Antiph.144.3; π. ἐπί τισι LXXEx.16.20; ἔν τισι ib.Ru.1.20; also ἐπικράνθη μοι it grieved me, ib.13. 3 of style, make harsh or rugged, διάλεκτον D.H.Dem.55, cf. 34.
German (Pape)
[Seite 614] spitz, scharf, u., in Bezug auf den Geschmack, herbe, bitter machen; übertr., Mißvergnügen verursachen, auf eine empfindliche Art reizen, erbittern, pass. böse werden, zürnen, Plat. Legg. V, 731 d, ἀκοήν, im Ggstz von γλυκαίνω, D. Hal. C. V. 15; μήτε πικραίνεσθαι μήτε μνησικακεῖν, Dem. epist. 1 p. 633, 8; auch ὁ ζωγράφος πονεῖ τι καὶ πικραίνεται, A ntiphan. com. bei Ath. VI, 258 d, er plagt sich. – Bei den Rhetoren auch vom Ausdrucke, ihn hart, rauh machen, im Ggstz von τρυφεροῖς ὀνόμασι καλλωπίζειν, s. D. Hal. vi Dem. 55.
Greek (Liddell-Scott)
πικραίνω: (πικρὸς) ὡς καὶ νῦν, καθιστῶ τι πικρόν, π. τὴν κοιλίαν, κάμνω αὐτὴν πικράν, Ἀποκάλ. ι΄, 9. ― Παθ., τὸ στόμα πικραίνεται Ἱππ. περὶ Διαίτ. Ὀξ. 388· ἀντίθετ. τῷ γλυκαίνεσθαι, Ἀριστ. Φυσ. 7. 2, 10 (παράφρ.). 2) μεταφορ., ἐρεθίζω, παραπικραίνω, λυπῶ, ἐξοργίζω, Ἑβδ. (Ἰώβ. ΚΖ΄, 2, κτλ.)· π. τὴν ἀκοὴν λυπεῖν, ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὸ γλυκαίνειν, Διον. Ἁλ. περὶ Συνθ. 1. 2. ― Παθ., πικραίνομαι, Πλάτ. Νόμ. 371D, Θεόκρ. 2. 120· ὁ ζωγράφος πονεῖ τι καὶ π., στενοχωρεῖται, ἀδημονεῖ, Ἀντιφάνης ἐν «Λημνίαις» 2· π. ἐπί τινι Ἑβδ. (Ἔξοδ. ΙϚ΄, 20). 3) ἐπὶ ὕφους, καθιστῶ αὐτὸ τραχὺ καὶ πικρόν, πικραίνειν τὴν διάλεκτον ὅταν ἀπαιτῶσιν οἱ καιροὶ Διονύσ. Ἁλ. περὶ Δημοσθ. 55, πρβλ. 34.
French (Bailly abrégé)
f. πικρανῶ, ao. ἐπίκρανα, pf. inus.
Pass. f. πικρανθήσομαι, ao. ἐπικράνθην;
rendre amer ; fig. aigrir, irriter ; Pass. s’aigrir, s’irriter.
Étymologie: πικρός.
English (Strong)
from πικρός; to embitter (literally or figuratively): be (make) bitter.
