δειλαίνω: Difference between revisions
χρὴ τῶν ἀγαθῶν διακναιομένων πενθεῖν ὅστις χρηστὸς ἀπ' ἀρχῆς νενόμισται → when a good man is hurt, all who would be called good must suffer with him | when good men are being dragged down, anyone with worthy credentials must feel their pain | when the noble are afflicted, those who all their lives have been deemed loyal must mourn
(Bailly1_1) |
(big3_10) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=être peureux, être lâche;<br /><i><b>Moy.</b></i> δειλαίνομαι <i>m. sign.</i><br />'''Étymologie:''' [[δειλός]]. | |btext=être peureux, être lâche;<br /><i><b>Moy.</b></i> δειλαίνομαι <i>m. sign.</i><br />'''Étymologie:''' [[δειλός]]. | ||
}} | |||
{{DGE | |||
|dgtxt=<b class="num">I</b> intr.<br /><b class="num">1</b> en v. act. [[ser cobarde]], [[obrar con cobardía]] τὸ δειλαίνειν καὶ τὸ ἀδικεῖν οὐ τὸ ταῦτα ποιεῖν ἐστίν Arist.<i>EN</i> 1137<sup>a</sup>22, cf. 1107<sup>a</sup>18, op. ἀνδρίζεσθαι Chrysipp.<i>Stoic</i>.3.58, Plu.2.1047a, Hsch., περί τινα Plot.1.4.15.<br /><b class="num">2</b> en v. med.-pas. [[asustarse]], [[acobardarse]], <i>PTeb</i>.58.27 (II a.C.), ἐὰν δὲ δειλανθῇ si se asusta</i> LXX 1<i>Ma</i>.5.41, (θηρία) δειλαινόμενα fieras que se acobardan</i> Ign.<i>Rom</i>.5.2, cf. Pall.<i>H.Laus</i>.35.8, <i>Melit.Fr.Pap</i>.p.59.<br /><b class="num">3</b> δειλανθείς· κλεφθείς. ἀπατηθείς Hsch.<br /><b class="num">II</b> tr.<br /><b class="num">1</b> [[temer]] μηδὲν δειλαινόμενος Herm.<i>Sim</i>.9.1.3, c. inf. δειλαίνομαι δὲ πολλὰ μεταστῆσαι πόδα Luc.<i>Ocyp</i>.153.<br /><b class="num">2</b> c. ac. de pers. [[asustar]], [[aterrar]] [[δαίμων]] ... ἐβούλετο ἐκφοβῆσαι καὶ δειλαίνειν τὴν Χανθίππην <i>A.Xanthipp</i>.21, cf. 14.<br /><br /><b class="num">• Etimología:</b> Factitivo sobre [[δειλός]] q.u. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 12:23, 21 August 2017
English (LSJ)
A to be a coward or cowardly, Arist.EN1107a18, 1137a22, Plot.1.4.15:—Med., Luc.Ocyp.153, Pteb.58.27:—Pass., aor.δειλανθείς· κλεφθείς, ἀπατηθείς, Hsch.; δειλάσαι· δειλιάσαι, Id.
German (Pape)
[Seite 536] zagen, feige sein, Arist. Eth. 2, 6. 5, 13 u. Sp., die auch das med. haben, Luc. Ocyp. 153; Aesop.
Greek (Liddell-Scott)
δειλαίνω: εἶμαι δειλός, ἄνανδρος, Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 2. 6, 19., 5. 9, 16· – ὡσαύτως ὡς ἀποθ., Λουκ. Ὠκυπ. 153.
French (Bailly abrégé)
être peureux, être lâche;
Moy. δειλαίνομαι m. sign.
Étymologie: δειλός.
Spanish (DGE)
I intr.
1 en v. act. ser cobarde, obrar con cobardía τὸ δειλαίνειν καὶ τὸ ἀδικεῖν οὐ τὸ ταῦτα ποιεῖν ἐστίν Arist.EN 1137a22, cf. 1107a18, op. ἀνδρίζεσθαι Chrysipp.Stoic.3.58, Plu.2.1047a, Hsch., περί τινα Plot.1.4.15.
2 en v. med.-pas. asustarse, acobardarse, PTeb.58.27 (II a.C.), ἐὰν δὲ δειλανθῇ si se asusta LXX 1Ma.5.41, (θηρία) δειλαινόμενα fieras que se acobardan Ign.Rom.5.2, cf. Pall.H.Laus.35.8, Melit.Fr.Pap.p.59.
3 δειλανθείς· κλεφθείς. ἀπατηθείς Hsch.
II tr.
1 temer μηδὲν δειλαινόμενος Herm.Sim.9.1.3, c. inf. δειλαίνομαι δὲ πολλὰ μεταστῆσαι πόδα Luc.Ocyp.153.
2 c. ac. de pers. asustar, aterrar δαίμων ... ἐβούλετο ἐκφοβῆσαι καὶ δειλαίνειν τὴν Χανθίππην A.Xanthipp.21, cf. 14.
• Etimología: Factitivo sobre δειλός q.u.
