εὐφίλητος: Difference between revisions
From LSJ
οὐ λήψει τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου ἐπὶ ματαίω → thou shalt not take the name of the Lord thy God in vain
(Bailly1_2) |
(15) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ος, ον :<br />bien-aimé.<br />'''Étymologie:''' [[εὖ]], [[φιλέω]]. | |btext=ος, ον :<br />bien-aimé.<br />'''Étymologie:''' [[εὖ]], [[φιλέω]]. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=[[εὐφίλητος]], -ον (Α)<br />αυτός που αγαπιέται πολύ, ο πολύ [[αγαπητός]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>ευ</i> <span style="color: red;">+</span> [[φιλητός]] (<span style="color: red;"><</span> [[φιλώ]] «[[αγαπώ]]»)]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 07:15, 29 September 2017
English (LSJ)
η, ον,
A wellbeloved, only in Id.Th.107 (lyr.).
Greek (Liddell-Scott)
εὐφίλητος: -η, -ον, λίαν πεφιλημένος, μόνον ἐν Αἰσχύλ. Θηβ. 107.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
bien-aimé.
Étymologie: εὖ, φιλέω.
Greek Monolingual
εὐφίλητος, -ον (Α)
αυτός που αγαπιέται πολύ, ο πολύ αγαπητός.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + φιλητός (< φιλώ «αγαπώ»)].
