κατακλαίω: Difference between revisions
αἱ δὲ χολωσάμεναι πηρὸν θέσαν → but they in their wrath maimed him, but they in their wrath made him helpless, but they in their wrath made him blind
(Bailly1_3) |
(19) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=<i>f.</i> κατακλαύσομαι, <i>ao.</i> κατέκλαυσα;<br /><b>1</b> pleurer sur, se lamenter sur;<br /><b>2</b> pleurer abondamment;<br /><i><b>Moy.</b></i> κατακλαίομαι déplorer, acc..<br />'''Étymologie:''' [[κατά]], [[κλαίω]]. | |btext=<i>f.</i> κατακλαύσομαι, <i>ao.</i> κατέκλαυσα;<br /><b>1</b> pleurer sur, se lamenter sur;<br /><b>2</b> pleurer abondamment;<br /><i><b>Moy.</b></i> κατακλαίομαι déplorer, acc..<br />'''Étymologie:''' [[κατά]], [[κλαίω]]. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=[[κατακλαίω]] και αττ. τ. [[κατακλάω]] (Α)<br /><b>1.</b> [[θρηνώ]] κάποιον<br /><b>2.</b> [[θρηνώ]] μεγαλόφωνα<br /><b>3.</b> (με γεν. προσ.) [[θρηνώ]] ενώπιον κάποιου. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 07:22, 29 September 2017
English (LSJ)
Att. κατακλάω [ᾱ],
A bewail loudly, lament, τινα Ar.V.386:— Med., E.El.156 (lyr.), IT149(lyr.). 2 abs., wail aloud, Id.El. 113 (lyr.). II c. gen. pers., lament before or to another, Herod. 1.59, Arr.Epict.1.23.4, etc.; κ. αὐτὸς ἑαυτοῦ ib.3.13.4.
German (Pape)
[Seite 1353] (s. κλαίω), att. -κλάω, beweinen; Eur. El. 113, der auch das med. braucht, I. T. 149 El. 156, wie Pol. 12, 15, 3; κατακλαύσαντές με Ar. Vesp. 336; Sp., die auch τινὸς κατακλαίειν sagen, Einem Etwas vorweinen. Vgl. κατακλάω.
Greek (Liddell-Scott)
κατακλαίω: Ἀττ. -κλάω ᾱ: μέλλ. -κλαύσομαι: ―μεγαλοφώνως θρηνῶ, πολὺ κλαίω τινά, τινα Ἀριστοφ. Σφ. 386· οὕτως ἐν τῷ Μέσ. τύπῳ, Εὐρ. Ἑλ. 156· σύγγονον κατακλαιομένη Ι. Τ. 149. 2) ἀπολ., θρηνῶ μεγαλοφώνως, Εὐρ. Ἑλ. 113. 128. ΙΙ. μετὰ γεν. προσ., θρηνῶ ἐνώπιόν τινος ἢ πρός τινα, Ἀρρ. Ἐπίκτ. 1. 23, 4, κτλ.· κ. αὐτὸς ἑαυτοῦ 3. 13, 4.
French (Bailly abrégé)
f. κατακλαύσομαι, ao. κατέκλαυσα;
1 pleurer sur, se lamenter sur;
2 pleurer abondamment;
Moy. κατακλαίομαι déplorer, acc..
Étymologie: κατά, κλαίω.
Greek Monolingual
κατακλαίω και αττ. τ. κατακλάω (Α)
1. θρηνώ κάποιον
2. θρηνώ μεγαλόφωνα
3. (με γεν. προσ.) θρηνώ ενώπιον κάποιου.
