μελάγχροος

English (LSJ)

ον, contr. μελάγ-χρους, ουν, heterocl. nom. pl.

   A μελάγχροες Hdt.2.104:—black-skinned, swarthy, of sunburnt persons, Hp.Epid.6.2.19, PPetr.3pp.1,19 (iii B. C.), Plu.Arat.20, etc.; μ. κόσσυφος Numen. ap. Ath.7.315b:—also μελαγχροιής, ές, of a hero's complexion, Od.16.175; μέλαγχρος, ον, as pr. n., Alc.21; μελάγχρως, ωτος, ὁ, ἡ, E.Or.321 (lyr.), Hec.1106 (lyr., v.l. μελανό-), Pl.Phdr.253e, PPetr.3p.19,al. (iii B. C.), etc.:—Com. μελαγχρής, ές, Cratin.425, Eup.430, Antiph.135, Men.974, Anon.Iamb. in Gerhard Phoinix p.7, also PCair.Zen.76.9 (iii B. C.); μ. μᾶζα Polioch.2.2.

German (Pape)

[Seite 118] zsgzgn -χρους, -χρουν, von schwarzer, dunkler Farbe, schwarzer, dunkelfarbiger Haut, bes. von der bräunlichen, kräftigen Gesichtsfarbe des viel im Freien lebenden Mannes, Plut. Arat. 20 Luc. navig. 2; – plur. auch μελάγχροες, Her. 2, 104.

Greek (Liddell-Scott)

μελάγχροος: -ον, συνῃρ. -χρους, ουν· (χρόα)· ― ὁ ἔχων μέλαν δέρμα, μελαμψός, μελανωπός, ἡλιοκαής, Ἱππ. 1170D, Πλουτ. Ἄρατ. 20, κτλ.· ὁ Ἡρόδ. 2. 104 ἔχει ἑτερόκλ. ὀνομ. πληθ. μελάγχροες. ― Ποιητικοὶ τύποι: μελαγχροιής, ές, ἐπὶ τῆς χροιᾶς ἥρωος, Ὀδ. Π. 175· μέλαγχρος, ον, Ἀλκαῖ. 21· μελάγχρως, ωτος, ὁ, ἡ Εὐρ. 321, Πλάτ. Φαῖδρ. 253Ε, κτλ.· ― οὕτω παρὰ τοῖς κωμ. μελαγχρής, ές, Κρατῖν. ἐν Ἀδήλ. 75, Εὔπολ. ἐν Ἀδήλ. 69, Ἀντιφάν. ἐν «Κωρύκῳ» 3, Μένανδρ. ἐν Ἀδήλ. 340, πρβλ. μελανόχροος.

French (Bailly abrégé)

οος, οον;
c. μελαγχροιής.

Greek Monotonic

μελάγχροος: -ον (χρόα), συνηρ. -χρους, -ουν, μελαχρινός, σε Πλούτ. κ.λπ.· ετερόκλ. ονομ. πληθ. μελάγχροες, σε Ηρόδ.