αἰακτός: Difference between revisions
Ζευχθεὶς γάμοισιν οὐκέτ' ἔστ' ἐλεύθερος → Haud liber ultra est, nuptiae quem vinciunt → Wer durch der Ehe Joch vereint, ist nicht mehr frei
(big3_2) |
(2) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{DGE | {{DGE | ||
|dgtxt=-ή, -όν<br /><b class="num">1</b> [[llorado]], [[lamentado]] θυγάτηρ <i>GVI</i> 1079.5 (Halicarnaso II a.C.).<br /><b class="num">2</b> [[doloroso]], [[lamentable]] πήματα A.<i>Th</i>.846, cf. <i>Pers</i>.931, Ar.<i>Ach</i>.1195 (paród.), [[γόος]] lamento quejumbroso</i>, <i>GVI</i> 1540.2 (Esmirna II d.C.).<br /><b class="num">3</b> [[entre lamentos]], [[lloroso]], [[llorado]] αἰ. ἐς δόμους κίε A.<i>Pers</i>.1069.<br /><br /><b class="num">• Etimología:</b> Cf. αἴ. | |dgtxt=-ή, -όν<br /><b class="num">1</b> [[llorado]], [[lamentado]] θυγάτηρ <i>GVI</i> 1079.5 (Halicarnaso II a.C.).<br /><b class="num">2</b> [[doloroso]], [[lamentable]] πήματα A.<i>Th</i>.846, cf. <i>Pers</i>.931, Ar.<i>Ach</i>.1195 (paród.), [[γόος]] lamento quejumbroso</i>, <i>GVI</i> 1540.2 (Esmirna II d.C.).<br /><b class="num">3</b> [[entre lamentos]], [[lloroso]], [[llorado]] αἰ. ἐς δόμους κίε A.<i>Pers</i>.1069.<br /><br /><b class="num">• Etimología:</b> Cf. αἴ. | ||
}} | |||
{{lsm | |||
|lsmtext='''αἰακτός:''' -ή, -όν, ρημ. επίθ. του [[αἰάζω]],<br /><b class="num">I.</b> [[άξιος]] κλαυθμού, [[άξιος]] οδυρμού και θρήνου, σε Αισχύλ., Αριστοφ.<br /><b class="num">II.</b> αυτός που θρηνεί, [[ελεεινός]], [[δυστυχής]], σε Αισχύλ. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 17:18, 30 December 2018
English (LSJ)
ή, όν, (αἰάζω)
A lamentable, πήματα A.Th.846 lyr.), cf. Ar. Ach.1195 (paratrag.); lamented, θυγάτηρ Epigr.Gr.205 (Halic.). II wailing, miserable, A.Pers.932,1068 (both lyr.).
Greek (Liddell-Scott)
αἰακτός: -ή, -όν, ῥηματ. ἐπίθ. τοῦ αἰάζω, ἄξιος οἰμωγῆς καὶ ὀδυρμοῦ, πήματα, Αἰσχύλ. Θ. 846· πρβλ. Ἀριστοφ. Ἀχ. 1195· θρηνηθείς· θυγάτηρ, Ἐπιγράμμ. Ἑλλ. 205. ΙΙ. θρηνῶν, ἐλεεινός, Αἰσχύλ. Πέρσ. 931, 1069.
French (Bailly abrégé)
ή, όν :
1 déploré, déplorable;
2 qui déplore.
Étymologie: αἰάζω.
Spanish (DGE)
-ή, -όν
1 llorado, lamentado θυγάτηρ GVI 1079.5 (Halicarnaso II a.C.).
2 doloroso, lamentable πήματα A.Th.846, cf. Pers.931, Ar.Ach.1195 (paród.), γόος lamento quejumbroso, GVI 1540.2 (Esmirna II d.C.).
3 entre lamentos, lloroso, llorado αἰ. ἐς δόμους κίε A.Pers.1069.
• Etimología: Cf. αἴ.
Greek Monotonic
αἰακτός: -ή, -όν, ρημ. επίθ. του αἰάζω,
I. άξιος κλαυθμού, άξιος οδυρμού και θρήνου, σε Αισχύλ., Αριστοφ.
II. αυτός που θρηνεί, ελεεινός, δυστυχής, σε Αισχύλ.
