διογενής: Difference between revisions
βωμὸν Ἀριστοτέλης ἱδρύσατο τόνδε Πλάτωνος, ἀνδρὸς ὃν οὐδ' αἰνεῖν τοῖσι κακοῖσι θέμις → Aristotle had this altar of Plato set up — Plato, a man whom the wicked dare not even mention in praise
(big3_12) |
(9) |
||
| Line 10: | Line 10: | ||
{{DGE | {{DGE | ||
|dgtxt=-ές<br /><br /><b class="num">• Morfología:</b> [gen. -γενεῦς D.H.<i>Rh</i>.8.14, Sch.Er.<i>Il</i>.9.106, Eust.738.46]<br />[[nacido o descendiente de Zeus]] frec. de héroes de linaje real: Agamenón, <i>Il</i>.9.106, D.H.l.c., Ὀδυσσεύς <i>Il</i>.2.173, <i>Od</i>.2.352, de Patroclo <i>Il</i>.1.337, μεγάλοι βασιλεῖς Plu.2.801d<br /><b class="num">•</b>de dioses y héroes de linaje divino θεοί A.<i>Th</i>.301, <i>Supp</i>.631, Ar.<i>Au</i>.1263, τέκνον S.<i>Ai</i>.91, cf. E.<i>Cyc</i>.350, <i>Hel</i>.25, <i>Tr</i>.526, Orph.<i>L</i>.575, [[Ἀμφίων]] A.<i>Th</i>.528, de Dioniso <i>AP</i> 9.524, de Apolo <i>AP</i> 9.525, Πολυδεύκης Opp.<i>C</i>.2.19, por metonimia κράτος A.<i>Th</i>.129, [[αἷμα]] τὸ δ. de Aquiles, E.<i>Andr</i>.1196<br /><b class="num">•</b>de la luz φάος E.<i>Med</i>.1258. | |dgtxt=-ές<br /><br /><b class="num">• Morfología:</b> [gen. -γενεῦς D.H.<i>Rh</i>.8.14, Sch.Er.<i>Il</i>.9.106, Eust.738.46]<br />[[nacido o descendiente de Zeus]] frec. de héroes de linaje real: Agamenón, <i>Il</i>.9.106, D.H.l.c., Ὀδυσσεύς <i>Il</i>.2.173, <i>Od</i>.2.352, de Patroclo <i>Il</i>.1.337, μεγάλοι βασιλεῖς Plu.2.801d<br /><b class="num">•</b>de dioses y héroes de linaje divino θεοί A.<i>Th</i>.301, <i>Supp</i>.631, Ar.<i>Au</i>.1263, τέκνον S.<i>Ai</i>.91, cf. E.<i>Cyc</i>.350, <i>Hel</i>.25, <i>Tr</i>.526, Orph.<i>L</i>.575, [[Ἀμφίων]] A.<i>Th</i>.528, de Dioniso <i>AP</i> 9.524, de Apolo <i>AP</i> 9.525, Πολυδεύκης Opp.<i>C</i>.2.19, por metonimia κράτος A.<i>Th</i>.129, [[αἷμα]] τὸ δ. de Aquiles, E.<i>Andr</i>.1196<br /><b class="num">•</b>de la luz φάος E.<i>Med</i>.1258. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=[[διογενής]], -ές και [[διόγονος]], -ον (Α)<br /><b>1.</b> αυτός που γεννήθηκε από τον Δία, από το [[γένος]] του Δία («θεοὶ διογενεῑς»)<br /><b>2.</b> τιμητική [[προσφώνηση]] ηγεμόνων και βασιλέων<br /><b>3.</b> [[θεϊκός]], [[έξοχος]] (α. «διογενές [[κράτος]]» — η Αθηνά<br />β. «διογενές [[φάος]]»).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>διο</i>- <span style="color: red;">+</span> -<i>γενής</i> <span style="color: red;"><</span> [[γένος]] <span style="color: red;"><</span> [[γίνομαι]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 06:36, 29 September 2017
German (Pape)
[Seite 632] ές, zeusentstammt, von Zeus' Geschlecht; Αμφίων Aesch. Spt. 510; τέκνον, Pallas, Soph. Ai. 91; Aesch. Spt. 120; θεοί 283; αἷμα, φάος, Eur. Andr. 1196 Med. 1258. Hom. gebraucht διογενής oft, aber, wie es scheint, nur im singular. mascul. nominat. διογενής und vocat. διογενές; in diesen Formen ist es bei ihm ein ehrendes Beiwort der Fürsten, die wenigstens mittelbar alle oder doch größtentheils nach dem Glauben der Zeit von Zeus abstammten und wenigstens alle von Zeus ihre Gewalt hatten, vgl. Iliad. 2, 197. 205 Hesiod. Th. 96 und s. s. v. Διοτρεφής. Ohne Eigennamen substantivisch ὁ διογενής Iliad. 21, 17, vom Achill; eben so Anrede διογενές substantivisch ohne Eigennamen Odyss. 10, 443, vom Odysseus; Iliad. 9, 106 spricht Nestor zum Agamemnon ἐξ ἔτι τοῦ ὅτε, διογενές, Βρισηίδα κούρην χωόμενος Ἀχιλῆος ἔβης κλισίηθεν ἀπούρας, var. lect. διογενεῦς, s. Scholl., bei welcher Lesart διογενεῦς Adjectiv zu Ἁχιλῆος ist. Des Versmaßes halber gebraucht Homer das ι lang. Ueber den Accent vgl. Herodian. Scholl. Iliad. 16, 57.
French (Bailly abrégé)
ής, ές :
1 né de Zeus, originaire de Zeus;
2 divin.
Étymologie: Διός, gén. de Ζεύς, γίγνομαι.
English (Autenrieth)
έος: descended from Zeus, Zeus-born, epith. of kings.
Spanish (DGE)
-ές
• Morfología: [gen. -γενεῦς D.H.Rh.8.14, Sch.Er.Il.9.106, Eust.738.46]
nacido o descendiente de Zeus frec. de héroes de linaje real: Agamenón, Il.9.106, D.H.l.c., Ὀδυσσεύς Il.2.173, Od.2.352, de Patroclo Il.1.337, μεγάλοι βασιλεῖς Plu.2.801d
•de dioses y héroes de linaje divino θεοί A.Th.301, Supp.631, Ar.Au.1263, τέκνον S.Ai.91, cf. E.Cyc.350, Hel.25, Tr.526, Orph.L.575, Ἀμφίων A.Th.528, de Dioniso AP 9.524, de Apolo AP 9.525, Πολυδεύκης Opp.C.2.19, por metonimia κράτος A.Th.129, αἷμα τὸ δ. de Aquiles, E.Andr.1196
•de la luz φάος E.Med.1258.
Greek Monolingual
διογενής, -ές και διόγονος, -ον (Α)
1. αυτός που γεννήθηκε από τον Δία, από το γένος του Δία («θεοὶ διογενεῑς»)
2. τιμητική προσφώνηση ηγεμόνων και βασιλέων
3. θεϊκός, έξοχος (α. «διογενές κράτος» — η Αθηνά
β. «διογενές φάος»).
[ΕΤΥΜΟΛ. < διο- + -γενής < γένος < γίνομαι.
