ἀπούρας
English (LSJ)
Homeric aor. part. Act., cf.
A ἀπούραις Pi.P.4.149: aor. ind. ἀπηύρων, as, a, Hom.; pl. ἀπηύρων Il.1.430: aor. part. Med. ἀπουράμενος Hes.Sc.173: fut. ἀπουρήσω Il.22.489 (Sch.Ven.B):—take away or wrest from, rob of, c. dupl. acc. pers. et rei, ἄμφω θυμὸν ἀπηύρα 6.17; ἁπαλόν τέ σφ' ἦτορ ἀπηύρα 11.115; τοὺς μὲν Τυδεΐδης.. τεύχε' ἀπηύρα ib.334; λάθον δέ ἑ θυμὸν ἀπούρας Od.13.270, etc.
2 c. gen. pers., a doubtful construction in Ἀχιλλῆος γέρας αὐτὸς ἀπηύρων Il.19.89; κούρην.. Ἀχιλῆος ἔβης κλισίηθεν ἀπούρας 9.107, cf. Od.18.273; τήν ῥα βίῃ ἀέκοντος ἀπηύρων Il.1.430 (where β. ἀ. may be taken together, 'in spite of him unwilling', cf. ἤ σε βίῃ ἀέκοντος ἀπηύρα νῆα Od.4.646).
3 c. dat. pers., πολέσσιν.. θυμὸν ἀπηύρα Il.17.236; οἱ οὔ τιν' ἀπηύρα Od.3.192.
4 c. acc. only, ἔχει γέρας αὐτὸς ἀπούρας Il.1.356; ἐλεύθερον ἦμαρ ἀ. 6.455, etc.:—Med., ἀπουράμενοι ψυχάς having taken away each other's lives, Hes.Sc.173.
II after Hom., receive good or ill, enjoy or suffer, first in Hes.Op.240 ξύμπασα πόλις κακοῦ ἀνδρὸς ἀπηύρα (v.l. ἐπαυρεῖ); φόνον πρὸς τέκνων ἀπηύρα E.Andr.1030 (lyr.). (ἀπο-ϝρᾱ-, augmented ἀπ-η-ϝρᾱ- (cf. ἠείδη, ἑώρων for ἠϝόρων); perhaps cogn. with ἀπό- (ϝ) ερσε.)
German (Pape)
French (Bailly abrégé)
part. ao. hom.
enlevant, dérobant.
Étymologie: v. ἀπαυράω.
Russian (Dvoretsky)
ἀπούρας: Hom. и ἀπούραις Pind. part. aor. 1 к ἀπαυράω.
Greek (Liddell-Scott)
ἀπούρας: -άμενος, ἴδε τὸ ῥῆμα ἀπαυράω.
English (Slater)
ᾰπούρας aor. part., having wrested c. acc. & gen. “ἀγρούς τε πάντας, τοὺς ἀπούρας ἁμετέρων τοκέων νέμεαι” (ἀπούραις Boeckh, sed v. Schr., proll. 2. 84) (P. 4.149)
Greek Monotonic
ἀπούρας: -ουράμενος, μτχ. Ενεργ. και Μέσ. αορ. αʹ του ἀπ-αυράω.
Frisk Etymological English
Grammatical information: aor. ptc.
Meaning: taking away, depriving (Il.)
Other forms: ind. ἀπηυρας, -α, -ων; fut. ἀπουρήσουσι or -ρισσουσι (Χ 489), s. Strunk (below).
Origin: IE [Indo-European]X [probably] [00] *ur-eh₂- draw, tear?
Etymology: For *ἀπο-Ϝρας (see Lejeune Traité de phonétique 154 u. 197). To the root aor. 3. Sg. ἀπ-ηυρα (= *ἀπ-η-Ϝρα with long augment). Ptc. med. ἀπουράμενος (Hes. Sc. 173), analogical as zero grade -urh₂- would have given -Ϝρα-. 1sg. ἀπηύρων (after the type ἐτίμα: ἐτίμων); see Chantr. Gramm. hom. 356, 379f.; also DELG. The barytonesis is Aeolic (Wackernagel Gött. Nachr. 1914, 119), not after the s-aor., which does not exist. The root *ureh₂- is not known from other languages. See Sinclair, Class. Rev. 39 (1925) 99ff; Strunk Glotta 37 (1958) 118-127. - On ἀπό-ερσε s.s.v.
Frisk Etymology German
ἀπούρας: {apoúrās}
Grammar: Aor. Ptz. act.
Meaning: wegnehmend, beraubend (Il. 9mal, außerdem ν 270 und Pi. P. 4, 149 [: ἀπούραις]) für *ἀποϝρας (zur Schreibung vgl. Schwyzer 224, Lejeune Traité de phonétique 154 u. 197).
Etymology: Umstrittene Form. Vielleicht wie (κατα-)κτάς zu ἔκτα (sekundär ἔκτα), ἔκταμεν Neubildung zum ep. asigmatischen Aor. 3. Sg. ἀπηυρᾰ (= ἀπη-ϝρᾰ mit gedehntem Augment), Ptz. med. ἀπουράμενος Hes. Sc. 173. Barytonese wohl nach dem σ-Aorist; anders (äolisch) Wackernagel Gött. Nachr. 1914, 119; vgl. Schwyzer 385. Zu ἀπηύρα weiterhin 1. Sg. ἀπηύρων (nach dem Typus ἐτίμα: ἐτίμων); Einzelheiten mit Lit. und Kritik abweichender Ansichten bei Schwyzer 740 A. 5; vgl. noch Chantraine Gramm. hom. 1, 356 u. 379f., Sinclair ClassRev. 39, 99f. — Ein entsprechender σ-Aorist wird in hom. ἀπό-(ϝ)ερσε riß los vermutet; für eine Wurzel ϝερ- reißen, greifen bietet das Indogermanische mehrere Anhaltspunkte (s. WP. 1, 286f. und 280 zu 12. u̯er- aufreißen, ritzen und 6. u̯er- ergreifen, nehmen), die aber für das Verständnis und die Beurteilung des griechischen Wortes wenig abgeben; vgl. indessen zu 1. ἀρύω und εὑρίσκω.
Page 1,125
