παρήϊον: Difference between revisions
παῖδας ἐκτεκνούμενος λάθρᾳ θνῄσκοντας ἀμελεῖ → having gotten children in secret, he abandons them to die
(Bailly1_4) |
(31) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ου (τό) :<br /><b>1</b> joue <i>ou</i> mâchoire d’un animal;<br /><b>2</b> ornement sur la partie latérale d’une bride de cheval.<br />'''Étymologie:''' [[παρειά]]. | |btext=ου (τό) :<br /><b>1</b> joue <i>ou</i> mâchoire d’un animal;<br /><b>2</b> ornement sur la partie latérale d’une bride de cheval.<br />'''Étymologie:''' [[παρειά]]. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=τὸ, Α<br /><b>1.</b> [[παρειά]], [[μάγουλο]]<br /><b>2.</b> (για άλογα) [[κόσμημα]] στα [[πλάγια]] του χαλιναριού το οποίο κάλυπτε τις παρειές, παραγναθίδιο.<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> [[παρειά]] «[[μάγουλο]]» <span style="color: red;">+</span> [[επίθημα]] -<i>ήϊον</i> (<b>πρβλ.</b> <i>πρυταν</i>-<i>ήϊον</i>)]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 12:05, 29 September 2017
English (LSJ)
τό (Ion. for παρεῖον, which is not in use), used in Il. as the sg. for παρειά (which Hom. uses only in pl.),
A cheek, Il.23.690 ; of the jaw of a wolf, πᾶσιν δὲ π. αἵματι φοινόν 16.159 : in pl., of a lion, παρήϊά τ' ἀμφοτέρωθεν αἱματόεντα πέλει Od.22.404 ; in Ion. Prose, λουσαμένους παρήϊα prob. in IG12 (5).593.30 (Ceos, V B.C.). II π. ἔμμεναι ἵππων cheek-ornament of a bridle, Il.4.142.
German (Pape)
[Seite 520] τό, ion. statt des ungebrauchten παρεῖον, = παρειά; 1) Wange, Backe; Hom., eines Wolfs, Il. 16, 159, eines Löwen, Od. 22, 404; τοῖσι παρήϊά τ' ἀμφοτέρωθεν καὶ γένυες κτύπεον, Ap. Rh. 2, 82; λευκά, der Venus, Democrit. ep. (Plan. 180). – 2) παρήϊον ἵππων, das Backenstück am Zaum oder am Pferdegeschirr, Il. 4, 142, sonst παραγναθίδιον, vgl. Poll. 1, 140.
French (Bailly abrégé)
ου (τό) :
1 joue ou mâchoire d’un animal;
2 ornement sur la partie latérale d’une bride de cheval.
Étymologie: παρειά.
Greek Monolingual
τὸ, Α
1. παρειά, μάγουλο
2. (για άλογα) κόσμημα στα πλάγια του χαλιναριού το οποίο κάλυπτε τις παρειές, παραγναθίδιο.
[ΕΤΥΜΟΛ. < παρειά «μάγουλο» + επίθημα -ήϊον (πρβλ. πρυταν-ήϊον)].
