σοροπηγός

English (LSJ)

ὁ, (πήγνυμι)

   A coffin-maker, Ar.Nu.846, AP11.122 (Callicter?), 123 (Hedyl.):— σορο-πήγιον, τό, his workshop, Poll.7.160.

German (Pape)

[Seite 913] Särge zusammenfügend; Ar. Nubb. 836; öfter in der Anth., wie Ep. ad. 448 (XI, 3), Nicarch. 30 (XI, 122), Hedyl. 5 (V, 199).

Greek (Liddell-Scott)

σοροπηγός: -οῦ, ὁ (πήγνυμι) ὁ κατασκευάζων, σορούς, νεκροθήκας, φέρετρα, Ἀριστοφ. Νεφ. 846, Ἀνθ. Π. 11. 122, 123· ― σοροπήγιον, τό, τὸ ἐργαστήριον αὐτοῦ, Πολυδ. Ζ΄, 160· ― σοροπηγέω, Μ. Ἀκομ. τ. Β΄, σ. 186. 1. 6, ἔκδ. Λ.

French (Bailly abrégé)

οῦ (ὁ) :
fabricant de cercueils.
Étymologie: σορός, πήγνυμι.

Greek Monolingual

ὁ, Α
κατασκευαστής φερέτρων.
[ΕΤΥΜΟΛ. < σορός + -πηγός (< πήγνυμι), πρβλ. αμαξο-πηγός, ναυ-πηγός.

Greek Monotonic

σοροπηγός: -οῦ, ὁ (πήγνυμι), αυτός που κατασκευάζει φέρετρα, σε Αριστοφ., Ανθ.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

σοροπηγός -οῦ, ὁ [σορός, πήγνυμι] doodskistenmaker.