ἄθαπτος

English (LSJ)

ον,

   A unburied, Il.22.386, Moschio Trag.6.32, etc.; ἄθαπτον ὠθεῖν, βάλλειν, ἐᾶν τινά, S.Aj.1307, 1333, Ant.205.    II unworthy of burial, AP9.498.

German (Pape)

[Seite 45] unbegraben, Il. 22, 386 ἄκλαυτος ἄθαπτος, Od. 11, 72 ἄκλαυτον ἄθαπτον, 54 ἄκλαυτον καὶ ἄθαπτον; Aesch. Spt. 1005 Soph. öfter, Men. in B. A. 353.

Greek (Liddell-Scott)

ἄθαπτος: -ον, ὁ μὴ τεθαμμένος, Ἰλ. Χ. 386. Τραγ. κτλ.· ἄθαπτον ὠθεῖν, βάλλειν, ἐᾶν τινα, Σοφ. Αἴ. 1307, 1333, Ἀντ. 205. ΙΙ. ἀνάξιος ταφῆς, Ἀνθ. Π. 9. 498.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
sans sépulture.
Étymologie: ἀ, θάπτω.

English (Autenrieth)

(θάπτω): unburied.

Spanish (DGE)

-ον
no enterrado, insepulto, ἄκλαυτος ἄθαπτος Il.22.386, Od.11.54, 72, cf. A.Th.1014, S.Ai.1307, 1333, Ant.205, E.Tr.1085, Men.Fr.502, Moschio Trag.6.32, AP 7.247 (Alc.Mess.), Nonn.D.10.107, μὴ θάπτειν τὸν ἄθαπτον no entierres al insepulto, AP 9.498.

Greek Monotonic

ἄθαπτος: -ον (θάπτω),
I. μη θαμμένος, άταφος, σε Ομήρ. Ιλ. κ.λπ.
II. ανάξιος ταφής, σε Ανθ.

Russian (Dvoretsky)

ἄθαπτος: 1) непогребенный (ἄκλαυτος καὶ ἄ. Hom., Plut.): ἐᾶν ἄθαπτον δέμας Soph. оставить тело без погребения;
2) недостойный погребения (μὴ θάπτειν τὸν ἄθαπτον Anth.).

Middle Liddell

θάπτω
I. unburied, Il., etc.
II. unworthy of burial, Anth.