δουπήτωρ: Difference between revisions
From LSJ
Ἐσθλῷ γὰρ ἀνδρὶ τἆσθλὰ καὶ διδοῖ θεός → Bonis hominibus quid nisi bona det deus? → Dem edlen Mann gibt Gott auch das, was edel ist
(1b) |
(1ab) |
||
| Line 30: | Line 30: | ||
{{elru | {{elru | ||
|elrutext='''δουπήτωρ:''' ορος adj. m гудящий, гремящий ([[χαλκός]] Anth.). | |elrutext='''δουπήτωρ:''' ορος adj. m гудящий, гремящий ([[χαλκός]] Anth.). | ||
}} | |||
{{mdlsj | |||
|mdlsjtxt=[[δουπήτωρ]], ορος <i>n</i> [[δουπέω]]<br />a clatterer, Anth. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 21:15, 9 January 2019
English (LSJ)
ορος, ὁ,
A clattering, χαλκός AP4.3b.13 (Agath.).
German (Pape)
[Seite 662] ορος, ὁ, tosend od. tödtend, χαλκός, Agath. proleg. 59 (IV, 3).
Greek (Liddell-Scott)
δουπήτωρ: -ορος, ὁ ὁ παράγων δοῦπον, κρότον, χαλκὸς, Ἀνθ. Π. 4. 3, 59.
French (Bailly abrégé)
ορος;
adj. m.
qui fait un bruit sourd.
Étymologie: δουπέω.
Spanish (DGE)
-ορος resonante χαλκός AP 4.3b.13 (Agath.).
Greek Monolingual
δουπήτωρ, ο (Α)
αυτός που παράγει δούπο, χτύπο.
Greek Monotonic
δουπήτωρ: -ορος, ὁ, αυτός που παράγει γδούπο, κρότο, σε Ανθ.
Russian (Dvoretsky)
δουπήτωρ: ορος adj. m гудящий, гремящий (χαλκός Anth.).
