ουρώ: Difference between revisions
Θεὸν προτίμα, δεύτερον δὲ τοὺς γονεῖς → Post deum habeas parentes proximo loco → Vor allem ehre Gott, die Eltern gleich nach ihm
m (Text replacement - "ροῡμαι" to "οῦμαι") |
mNo edit summary |
||
| Line 1: | Line 1: | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=<b>(I)</b><br />(Α οὐρῶ, | |mltxt=<b>(I)</b><br />(Α [[οὐρῶ]], [[οὐρέω]])<br /><b>1.</b> [[αποβάλλω]] τα [[ούρα]], [[κατουρώ]]<br /><b>2.</b> [[αποβάλλω]] [[κάτι]] [[μαζί]] με τα [[ούρα]] («ούρησε [[αίμα]]»)<br /><b>αρχ.</b><br /><b>1.</b> <b>παθ.</b> <i>οὐροῦμαι</i>, -<i>έομαι</i><br />[[προκαλώ]] την [[έκκριση]] ούρων, [[είμαι]] [[διουρητικός]]<br /><b>2.</b> (η μτχ. του ουδ. του μέσ. ενεστ. ως ουσ.) <i>τὸ οὐρούμενον</i><br />το [[ούρημα]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Το θαμιστικό-επιτακτικό ρ. <i>οὐρῶ</i> (<span style="color: red;"><</span> <i>Fορσέω</i>) ανάγεται σε ΙΕ [[ρίζα]] <i>uer</i>-<i>s</i> «[[βροχή]], [[δρόσος]]» (<b>πρβλ.</b> [[ἔρση]], [[οὐρανός]]) και αντιστοιχεί με το αρχ. ινδ. <i>varsati</i> «βρέχει» (<b>πρβλ.</b> αρχ. ινδ. <i>varsa</i>- «[[βροχή]]» και <i>v</i><i>ā</i><i>r</i>(<i>i</i>) «[[νερό]]»). Το ρ. <i>οὐρῶ</i> με τη σημ. «[[κατουρώ]]» χρησιμοποιήθηκε στην Ελληνική ως ευφημιστικό του ρήματος [[ὀμείχω]] «[[ουρώ]]». Το ρ. <i>οὐρῶ</i>, [[τέλος]], συνδέεται, αν και όχι άμεσα, με το λατ. <i>urina</i> «[[ούρο]]»].<br /> <b>(II)</b><br />οὐρῶ, -έω (Α) [[[ούρος]] (Ι)]<br />[[είμαι]] [[άγρυπνος]] [[φύλακας]]. | ||
}} | }} | ||
Latest revision as of 18:34, 24 October 2020
Greek Monolingual
(I)
(Α οὐρῶ, οὐρέω)
1. αποβάλλω τα ούρα, κατουρώ
2. αποβάλλω κάτι μαζί με τα ούρα («ούρησε αίμα»)
αρχ.
1. παθ. οὐροῦμαι, -έομαι
προκαλώ την έκκριση ούρων, είμαι διουρητικός
2. (η μτχ. του ουδ. του μέσ. ενεστ. ως ουσ.) τὸ οὐρούμενον
το ούρημα.
[ΕΤΥΜΟΛ. Το θαμιστικό-επιτακτικό ρ. οὐρῶ (< Fορσέω) ανάγεται σε ΙΕ ρίζα uer-s «βροχή, δρόσος» (πρβλ. ἔρση, οὐρανός) και αντιστοιχεί με το αρχ. ινδ. varsati «βρέχει» (πρβλ. αρχ. ινδ. varsa- «βροχή» και vār(i) «νερό»). Το ρ. οὐρῶ με τη σημ. «κατουρώ» χρησιμοποιήθηκε στην Ελληνική ως ευφημιστικό του ρήματος ὀμείχω «ουρώ». Το ρ. οὐρῶ, τέλος, συνδέεται, αν και όχι άμεσα, με το λατ. urina «ούρο»].
(II)
οὐρῶ, -έω (Α) [[[ούρος]] (Ι)]
είμαι άγρυπνος φύλακας.
