μονόστιχος: Difference between revisions
μακάριοι οἱ πτωχοί τῷ πνεύματι ὄτι αὐτῶν ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν → blessed are the poor in spirit, for theirs is the kingdom of heaven (Matthew 5:3)
m (Text replacement - "<span class="sense"><span class="bld">A<\/span> (?s)(?!.*<span class="bld">)(.*)(<\/span>)(\n}})" to "$1$3") |
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
||
| Line 12: | Line 12: | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0205.png Seite 205]] aus [[einer]] Reihe, ei nem Verse bestehend; [[ἐπίγραμμα]], Lucill. 75 (XI, 312); Luc. Demon. 44. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0205.png Seite 205]] aus [[einer]] Reihe, ei nem Verse bestehend; [[ἐπίγραμμα]], Lucill. 75 (XI, 312); Luc. Demon. 44. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=ος, ον :<br />qui se compose d'un seul vers.<br />'''Étymologie:''' [[μόνος]], [[στίχος]]. | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''μονόστῐχος''': -ον, ὁ ἐξ ἑνὸς στίχου ἀποτελούμενος, [[ἐπίγραμμα]] Ἀνθ. Π. 11. 312· τὰ μ., στίχοι μόνοι ἀποτελοῦντες ἔννοιαν αὐτοτελῆ, Πλουτ. Πομπ. 27· πρβλ. [[δίστιχος]]. | |lstext='''μονόστῐχος''': -ον, ὁ ἐξ ἑνὸς στίχου ἀποτελούμενος, [[ἐπίγραμμα]] Ἀνθ. Π. 11. 312· τὰ μ., στίχοι μόνοι ἀποτελοῦντες ἔννοιαν αὐτοτελῆ, Πλουτ. Πομπ. 27· πρβλ. [[δίστιχος]]. | ||
}} | }} | ||
{{grml | {{grml | ||
Revision as of 22:55, 1 October 2022
English (LSJ)
ον, consisting of one verse, ἐπίγραμμα AP11.312 (Lucill.), Luc.Demon.44; μονόστιχα single verses, Plu.Pomp.27.
German (Pape)
[Seite 205] aus einer Reihe, ei nem Verse bestehend; ἐπίγραμμα, Lucill. 75 (XI, 312); Luc. Demon. 44.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
qui se compose d'un seul vers.
Étymologie: μόνος, στίχος.
Greek (Liddell-Scott)
μονόστῐχος: -ον, ὁ ἐξ ἑνὸς στίχου ἀποτελούμενος, ἐπίγραμμα Ἀνθ. Π. 11. 312· τὰ μ., στίχοι μόνοι ἀποτελοῦντες ἔννοιαν αὐτοτελῆ, Πλουτ. Πομπ. 27· πρβλ. δίστιχος.
Greek Monolingual
-η, -ο (Α μονόστιχος, -ον)
1. αυτός που αποτελείται από έναν στίχο
2. το ουδ. ως ουσ. το μονόστιχο(ν)
ένας και μόνο στίχος ο οποίος αποτελεί αυτοτελή έννοια.
[ΕΤΥΜΟΛ. < μον(ο)- + στίχος (πρβλ. πολύ-στιχος)].
Greek Monotonic
μονόστιχος: -ον, αυτός που αποτελείται από έναν μόνο στίχο, σε Ανθ.· τὰ μονόστιχα, μονόστιχα, σε Πλούτ.
Russian (Dvoretsky)
μονόστῐχος: состоящий из одного лишь стиха (ἐπίγραμμα Anth.): τὰ μονόστιχα Plut. одностишия.
Middle Liddell
μονό-στῐχος, ον
consisting of one verse, Anth.; τὰ μ. single verses, Plut.
