κίς: Difference between revisions
δι' ἐρημίας πολεμίων πορευόμενος → he marched on without finding any enemy, his route lay through a country bare of enemies
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
m (Text replacement - "(?s)(\n{{ls\n\|lstext.*}})(\n{{.*}})(\n{{elru.*}})" to "$3$1$2") |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=κιός;<br /><i>acc.</i> κῖν;<br />ver qui ronge le blé et le bois, <i>insecte</i>.<br />'''Étymologie:''' DELG étym. inconnue. | |btext=κιός;<br /><i>acc.</i> κῖν;<br />ver qui ronge le blé et le bois, <i>insecte</i>.<br />'''Étymologie:''' DELG étym. inconnue. | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''κίς:''' κιός ὁ (acc. κῖν) хлебный жучок [[Sappho]], Pind. | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
| Line 24: | Line 27: | ||
{{lsm | {{lsm | ||
|lsmtext='''κίς:''' ὁ, γεν. <i>κιός</i>, αιτ. <i>κίν</i>, [[σκουλήκι]] ξύλου ή καλαμποκιού, [[σιταρόψειρα]], Λατ. curaulio, σε Πίνδ. | |lsmtext='''κίς:''' ὁ, γεν. <i>κιός</i>, αιτ. <i>κίν</i>, [[σκουλήκι]] ξύλου ή καλαμποκιού, [[σιταρόψειρα]], Λατ. curaulio, σε Πίνδ. | ||
}} | }} | ||
{{mdlsj | {{mdlsj | ||
|mdlsjtxt=<br />a [[worm]] in [[wood]] or in [[corn]], the weevil, Lat. [[curculio]], Pind. | |mdlsjtxt=<br />a [[worm]] in [[wood]] or in [[corn]], the weevil, Lat. [[curculio]], Pind. | ||
}} | }} | ||
Revision as of 13:35, 3 October 2022
English (LSJ)
ὁ, gen. κιός, acc. κῖν, weevil, κεῖνον [τὸν χρυσὸν] οὐ σὴς οὐδὲ κὶς δάπτει Pi.Fr.222: acc. pl. κίας Thphr.CP4.15.4. [κῑς Hdn.Gr.2.925 (oxyt., Choerob.in Theod.1.383): gen. κῑός Hdn.Gr.2.674: acc. κῖν Choerob. l.c.]
German (Pape)
[Seite 1442] κιός, ὁ, nach Choerobosc. in B. A. 1232 accus. κῖν, Kornwurm; Theophr. u. Ammon.; Pind. frg. 243 u. Sappho. – Nach Hesych. auch Holzwurm. – Vgl. über die Quantität u. Accentuation Lob. Paralipp. 84 ff.
French (Bailly abrégé)
κιός;
acc. κῖν;
ver qui ronge le blé et le bois, insecte.
Étymologie: DELG étym. inconnue.
Russian (Dvoretsky)
κίς: κιός ὁ (acc. κῖν) хлебный жучок Sappho, Pind.
Greek (Liddell-Scott)
κίς: ὁ, γεν. κιός, αἰτ. κίν, σκώληξ τοῦ ξύλου ἢ τοῦ σίτου, λατ. curculio, κεῖνον τὸν χρυσὸν οὐ σὴς οὐδὲ κὶς δάπτει Πινδ. Ἀποσπ. 243· πρβλ. Böckh εἰς Σχολ. Πινδ. σ. 368. ῑ κατ’ ὀνομ. καὶ αἰτ.· ὅθεν ὁ Λοβ. Παραλ. 84, ἑξ., προτιμᾷ τὸν τονισμὸν κῖς, κῖν, κῖες.
English (Slater)
κίς weevil κεῖνον (= χρυσὸν) οὐ σὴς οὐδὲ κὶς δάπτει fr. 222. 2.
Greek Monotonic
κίς: ὁ, γεν. κιός, αιτ. κίν, σκουλήκι ξύλου ή καλαμποκιού, σιταρόψειρα, Λατ. curaulio, σε Πίνδ.
