συνήκοος: Difference between revisions
Γλώσσῃ ματαίᾳ ζημία προστρίβεται → Afferre damna lubricum linguae solet → Der eitlen Zunge folgt die Strafe auf den Fuß
m (Text replacement - "(?s)(\n{{ls\n\|lstext.*}})(\n{{.*}})(\n{{elru.*}})(\n{{elnl.*}})" to "$4$3$1$2") |
m (pape replacement) |
||
| Line 14: | Line 14: | ||
}} | }} | ||
{{elnl | {{elnl | ||
|elnltext= | |elnltext=συνήκοος -οον [συνακούω] die ook hoort, die mede hoort, met gen. iets. | ||
}} | }} | ||
{{elru | {{elru | ||
| Line 24: | Line 24: | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=και [[συνάκοος]], -ον, Α<br /><b>1.</b> αυτός που ακούει [[κάτι]] [[μαζί]] ή ταυτόχρονα με κάποιον [[άλλο]]<br /><b>2.</b> αυτός που μπορεί να ακούει ομοίως με κάποιον [[άλλο]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>συν</i>- <span style="color: red;">+</span> -<i>ηκοος</i> (<span style="color: red;"><</span> [[ἀκούω]]), <b>πρβλ.</b> <i>κατ</i>-<i>ήκοος</i>, <i>ὑπ</i>-<i>ήκοος</i>. Το -<i>η</i>- του τ. οφείλεται σε [[έκταση]] λόγω συνθέσεως]. | |mltxt=και [[συνάκοος]], -ον, Α<br /><b>1.</b> αυτός που ακούει [[κάτι]] [[μαζί]] ή ταυτόχρονα με κάποιον [[άλλο]]<br /><b>2.</b> αυτός που μπορεί να ακούει ομοίως με κάποιον [[άλλο]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>συν</i>- <span style="color: red;">+</span> -<i>ηκοος</i> (<span style="color: red;"><</span> [[ἀκούω]]), <b>πρβλ.</b> <i>κατ</i>-<i>ήκοος</i>, <i>ὑπ</i>-<i>ήκοος</i>. Το -<i>η</i>- του τ. οφείλεται σε [[έκταση]] λόγω συνθέσεως]. | ||
}} | |||
{{pape | |||
|ptext=<i>[[mithörend]]</i>; τῶν λόγων, Plat. <i>Legg</i>. IV.711e; τῷ κορυφαίῳ, <i>im Stande den [[Chorführer]] mitzuhören</i>, Plut. <i>Symp</i>. 5.5.1, und [[öfter]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 16:48, 24 November 2022
English (LSJ)
ον, (ἀκοή) hearing together, οἱ σ. τῶν λόγων Pl.Lg.711e; τῷ κορυφαίῳ σ. as able to hear as the first, Plu.2.678e.
French (Bailly abrégé)
οος, οον;
1 qui entend ou écoute avec, gén.;
2 qui prête l'oreille à, qui obéit à, τινι.
Étymologie: ἀκούω.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
συνήκοος -οον [συνακούω] die ook hoort, die mede hoort, met gen. iets.
Russian (Dvoretsky)
συνήκοος:
1) вместе слушающий или слышащий (τῶν λόγων Plat.);
2) вместе повинующийся (τινι Plut.).
Greek (Liddell-Scott)
συνήκοος: -ον, (ἀκοὴ) ὁ ὁμοῦ ἀκούων, οἱ συν. τῶν λόγων Πλάτ. Νόμ. 711Ε. τῷ κορυφαίῳ σ., ἱκανὸς νὰ ἀκούσῃ ὅσον καὶ ὁ κορυφαῖος, Πλούτ. 2. 678D. ― Ἴδε Κόντου Γλωσσ. Παρατηρ. σελ. 276.
Greek Monolingual
και συνάκοος, -ον, Α
1. αυτός που ακούει κάτι μαζί ή ταυτόχρονα με κάποιον άλλο
2. αυτός που μπορεί να ακούει ομοίως με κάποιον άλλο.
[ΕΤΥΜΟΛ. < συν- + -ηκοος (< ἀκούω), πρβλ. κατ-ήκοος, ὑπ-ήκοος. Το -η- του τ. οφείλεται σε έκταση λόγω συνθέσεως].
German (Pape)
mithörend; τῶν λόγων, Plat. Legg. IV.711e; τῷ κορυφαίῳ, im Stande den Chorführer mitzuhören, Plut. Symp. 5.5.1, und öfter.
