κλῶμαξ

English (LSJ)

ᾰκος, ὁ, heap of stones, rocky place, Lyc.653: κρῶμαξ, Hsch.

French (Bailly abrégé)

ακος (ὁ) :
rocher.
Étymologie: DELG rien de sûr.

Russian (Dvoretsky)

κλῶμαξ: ᾰκος ὁ груда камней, скалистое место Anth.

Frisk Etymological English

-ακος
Grammatical information: m.
Meaning: heap of stones, rock (Lyc. 653) with (Ίθώμη) κλωμακόεσσα stony, rocky (Β 729).
Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]X [probably]
Etymology: Formation as λίθαξ, βῶλαξ etc. (Chantraine Formation 379). From a verbal noun *κλῶμος, prop. *breach, from κλάω brake (s. v.)?; cf. περικεκλασμένος lying on uneven, rocky grund, of τόποι, πόλεις, οἰκίαι (Plb.). Of the full grade in κλῆ-μα (κλᾶ-μα), κλῆ-ρος (κλᾶ-ρος)? - Beside it κρῶμαξ id., κρωμακόεις κρημνώδης H., κρωμακωτός (Eust. 330, 40; Paphlagonian) with ρ from κρημνός (which does no belong to κρεμάννυμι)? - After Belardi Doxa 3, 210 as Pre-Greek to Lat. grūmus heap of earth., hill. A connection with κλάω (and further κλῆμα, κλᾶρος) is improbable. The form with ρ could show Pre-Greek variation

Frisk Etymology German

κλῶμαξ: -ακος
{klō̃maks}
Grammar: m.
Meaning: Steinhaufen, Felsen (Lyk. 653)
Derivative: mit (Ἰθώμη) κλωμακόεσσα steinig, felsig (Β 729).
Etymology: Bildung wie λίθαξ, βῶλαξ usw. (Chantraine Formation 379), somit wohl zunächst von einem Verbalnomen *κλῶμος, eig. *Bruch, von κλάω brechen (s. d.); vgl. περικεκλασμένος auf unebenem, felsigen Grund gelegen, von τόποι, πόλεις, οἰκίαι (Plb.). Andere Hochstufe in κλῆμα (κλᾶμα), κλῆρος (κλᾶρος). — Daneben κρῶμαξ ib., κρωμακόεις· κρημνώδης H., κρωμακωτός (Eust. 330, 40; paphlagonisch) mit ρ nach κρημνός, κρεμάννυμι? — Nach Belardi Doxa 3, 210 als ägäisch zu lat. grūmus Erdhaufen, Hügel.
Page 1,879