δυσκατάλλακτος: Difference between revisions
Μὴ φεῦγ' ἑταῖρον ἐν κακοῖσι κείμενον → Ne fuge sodalem, cum calamitas ingruit → Lass einen Freund in Schwierigkeiten nicht im Stich
m (Text replacement - "'Étymologie:''' δυσ-," to "'Étymologie:''' δυσ-,") |
|||
| Line 17: | Line 17: | ||
}} | }} | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ος, ον :<br />dont on ne peut changer les dispositions, intraitable.<br />'''Étymologie:''' [[δυσ-]], [[καταλλάσσω]]. | |btext=ος, ον :<br />[[dont on ne peut changer les dispositions]], [[intraitable]].<br />'''Étymologie:''' [[δυσ-]], [[καταλλάσσω]]. | ||
}} | }} | ||
{{elru | {{elru | ||
Revision as of 18:09, 8 January 2023
English (LSJ)
ον, hard to reconcile, Plu.2.13d, Ath. 14.625b.
Spanish (DGE)
-ον
reacio a la reconciliación θυμοῦ πλήρεις, δυσκατάλλακτοι, φιλόνεικοι Ath.625b, cf. Eust.55.30
•neutr. subst. τὸ δ. la poca predisposición a la reconciliación τό γε δυσμενὲς καὶ τὸ δ. Plu.2.13d.
German (Pape)
[Seite 682] schwer auszusöhnen od. zu begütigen, Ath. XIV, 625 b.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
dont on ne peut changer les dispositions, intraitable.
Étymologie: δυσ-, καταλλάσσω.
Russian (Dvoretsky)
δυσκατάλλακτος: трудно поддающийся уговорам, непримиримый (δυσμενὴς καὶ δ. Plut.).
Greek (Liddell-Scott)
δυσκατάλλακτος: -ον, δυσδιάλλακτος, δυσκόλως συνδιαλλαττόμενος, Πλούτ. 2. 13D, Ἀθήν. 625Β.
Greek Monolingual
δυσκατάλλακτος, -ον (Α)
1. αυτός που δύσκολα συνδιαλλάσσεται
2. το ουδ. ως ουσ. τὸ δυσκατάλλακτον
η δυσκολία στη συνδιαλλαγή.
