ἀστρῷος

English (LSJ)

α, ον (also ος, ον Sch.A.R.1.936), starry, οἶκος AP9.400 (Pall.); ἀ. ἀνάγκη the law of the stars, ib.505.14; ἀ. οὐρανοῦ διάθεσις Phlp. in Mete.117.20; ἀ. θεοί Procl. in Cra.p.49P.; ψυχαί ib.p.87 P., Herm. in Phdr.p.130A.; σώματα Alex.Aphr.Pr.1.116.

Spanish (DGE)

-α, -ον
1 de las estrellas ἀ. ἀνάγκη ley de las estrellas, AP 9.505.14.
2 estrellado ἀ. οὐρανοῦ διάθεσις Phlp.in Mete.117.20, cf. Sch.A.R.1.936.
3 estelar τῆς παρθένου τὸν οἶκον ἀστρῷον βλέπων AP 9.400 (Pall.), θεοί Procl.in Cra.99, ψυχαί Procl.in Cra.152, Herm.in Phdr.154, σώματα Alex.Aphr.Pr.1.116.

German (Pape)

[Seite 378] von den Sternen herrührend, ἀνάγκη Epigr. (IX, 505, 14); οἶκος, von einem Sternbilde, Pallad. 115 (IX, 400); aber άετός, ein den Sternen zugewandter Adler.

French (Bailly abrégé)

α, ον :
des astres, qui concerne les astres.
Étymologie: ἄστρον.

Russian (Dvoretsky)

ἀστρῷος: звездный (οἶκος, ἀνάγκη Anth.).

Greek (Liddell-Scott)

ἀστρῷος: -α, -ον, καὶ παρὰ Γραμμ. ος, ον, = ἀστρικός, ἀστερόεις, τὸν οἶκον ἀστρῷον βλέπων· εἰς οὐρανόν γάρ ἐστι σοῦ τὰ πράγματα Ἀνθ. Π. 9. 400· ἀστρῷη… ἀνάγκη, ὁ τῶν ἀστέρων νόμος, αὐτόθι 505. 14.

Greek Monolingual

ἀστρῷος, -α, -ον (Α)
αυτός που έχει σχέση με τ' άστρα ή που προέρχεται απ' αυτά.

Greek Monotonic

ἀστρῷος: -α, -ον (ἄστρον), έναστρος, σε Ανθ.· ἀστρῷα ἀνάγκη, ο νόμος των άστρων, στο ίδ.

Middle Liddell

ἄστρον
starry, Anth.; ἀστρ. ἀνάγκη the law of the stars, Anth.