specio: Difference between revisions
βορβόρῳ δ' ὕδωρ λαμπρὸν μιαίνων οὔποθ' εὑρήσεις ποτόν → once limpid waters are stained with mud, you'll never find a drink
| Line 3: | Line 3: | ||
}} | }} | ||
{{Lewis | {{Lewis | ||
|lshtext=<b>spĕcĭo</b>: (spĭcĭo,<br /><b>I</b><br /> v. [[infra]]), spexi, 3, v. a. Sanscr. spac-, see; Gr. σκέπ-τομαι, [[σκοπός]]; Lat.: [[specto]], [[speculum]], etc., to [[look]], [[look]] at, [[behold]] ( | |lshtext=<b>spĕcĭo</b>: (spĭcĭo,<br /><b>I</b><br /> v. [[infra]]), spexi, 3, v. a. Sanscr. spac-, see; Gr. σκέπ-τομαι, [[σκοπός]]; Lat.: [[specto]], [[speculum]], etc., to [[look]], [[look]] at, [[behold]] (ante-class.): [[quod]] nos cum praepositione dicimus [[aspicio]] [[apud]] veteres [[sine]] praepositione [[spicio]] dicebatur, Fest. s. v. [[auspicium]], p. 2 Müll.: spectare [[dictum]] ab [[specio]] [[antiquo]], quo [[etiam]] [[Ennius]] [[usus]]: vos [[epulo]] [[postquam]] spexit, et [[quod]] in auspiciis distributum est, qui habent spectionem, qui non habeant; et [[quod]] in auguriis [[etiam]] [[nunc]] augures dicunt avem specere ... Speculum, [[quod]] in eo specimus imaginem, etc., Varr. L. L. 6, § 82 Müll. (Vahl. has restored the [[verse]] of [[Ennius]], Ann. 402, in this [[way]]: quos ubi rex populos spexit de cantibus celsis; cf. [[infra]], Fest. p. 330 Müll.); cf.: [[posteaquam]] avim de templo Anchisa spexit, Naev. B. Pun. 1, 10: spicit [[quoque]] [[sine]] praepositione dixerunt antiqui. [[Plautus]] (Mil. 3, 1, 100): [[flagitium]] est, si [[nihil]] mittetur, quo supercilio spicit. Et spexit, [[Ennius]], l. VI.: quos ubi rex ... spexit de montibu' celsis, Fest. p. 330 Müll.; cf. [[Cato]] ib. s. v. spiciunt, p. 344: [[nunc]] [[specimen]] specitur, [[nunc]] [[certamen]] cernitur, Plaut. Cas. 3, 1, 2; id. Bacch. 3, 2, 15: [[nisi]] mihi credis, spece, id. Truc. 5, 8. | ||
}} | }} | ||
{{Gaffiot | {{Gaffiot | ||
Latest revision as of 07:05, 15 October 2024
Latin > English
specio specere, spexi, - V :: look at, see
Latin > English (Lewis & Short)
spĕcĭo: (spĭcĭo,
I
v. infra), spexi, 3, v. a. Sanscr. spac-, see; Gr. σκέπ-τομαι, σκοπός; Lat.: specto, speculum, etc., to look, look at, behold (ante-class.): quod nos cum praepositione dicimus aspicio apud veteres sine praepositione spicio dicebatur, Fest. s. v. auspicium, p. 2 Müll.: spectare dictum ab specio antiquo, quo etiam Ennius usus: vos epulo postquam spexit, et quod in auspiciis distributum est, qui habent spectionem, qui non habeant; et quod in auguriis etiam nunc augures dicunt avem specere ... Speculum, quod in eo specimus imaginem, etc., Varr. L. L. 6, § 82 Müll. (Vahl. has restored the verse of Ennius, Ann. 402, in this way: quos ubi rex populos spexit de cantibus celsis; cf. infra, Fest. p. 330 Müll.); cf.: posteaquam avim de templo Anchisa spexit, Naev. B. Pun. 1, 10: spicit quoque sine praepositione dixerunt antiqui. Plautus (Mil. 3, 1, 100): flagitium est, si nihil mittetur, quo supercilio spicit. Et spexit, Ennius, l. VI.: quos ubi rex ... spexit de montibu' celsis, Fest. p. 330 Müll.; cf. Cato ib. s. v. spiciunt, p. 344: nunc specimen specitur, nunc certamen cernitur, Plaut. Cas. 3, 1, 2; id. Bacch. 3, 2, 15: nisi mihi credis, spece, id. Truc. 5, 8.
Latin > French (Gaffiot 2016)
spĕcĭō¹⁴ (spĭcĭō), spexi, spectum, ĕre (cf. σκέπτομαι), tr., regarder ; mot arch. employé par Enn. et Cato; Pl. Cas. 516 ; Bacch. 399 ; Varro L. 6, 82.
Latin > German (Georges)
specio (spicio), spēxī, spectum, ere (altind. spa ati, sieht, griech. σκέπτομαι statt *σπέκτομαι, ahd. spehōn, spähen), sehen, nach einem Gegenstande, Ziele, altlateinisches Wort, bei Enn. fr. u. Cato fr.: sp. avem (als t.t. der Augurspr.), Varro LL.: quo supercilio spicit, so verächtlich sieht sie uns an, Plaut.: nunc specimen specitur, nun kommt es auf die Probe an, Plaut. Vgl. übh. Brix u. Lorenz Plaut. mil. 693 (690).
