καταιτιάομαι: Difference between revisions
αἱ δὲ χολωσάμεναι πηρὸν θέσαν → but they in their wrath maimed him, but they in their wrath made him helpless, but they in their wrath made him blind
(13_5) |
(6_13b) |
||
| Line 12: | Line 12: | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-1351.png Seite 1351]] dep. med., beschuldigen, anklagen; [[ἀλλήλων]] ἅπτοντο καταιτιώμενοι Her. 5, 92; εἰ γὰρ ἀμαθίαν κατῃτιῶντο Thuc. 3, 42; τινά τινος, wie ἀσεβείας D. Cass. 68, 1; – aor. pass. hat passive Bdtg, τοὺς καταιτιαθέντας ἀπέκτειναν Thuc. 6, 60; Xen. Hell. 1, 1, 32; Pol. 3, 5, 4; perf., 32, 7, 14; φήσας αὐτὸν ψευδῶς κατῃτιᾶσθαι τὴν κλοπήν. D. Sic. 4, 31. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-1351.png Seite 1351]] dep. med., beschuldigen, anklagen; [[ἀλλήλων]] ἅπτοντο καταιτιώμενοι Her. 5, 92; εἰ γὰρ ἀμαθίαν κατῃτιῶντο Thuc. 3, 42; τινά τινος, wie ἀσεβείας D. Cass. 68, 1; – aor. pass. hat passive Bdtg, τοὺς καταιτιαθέντας ἀπέκτειναν Thuc. 6, 60; Xen. Hell. 1, 1, 32; Pol. 3, 5, 4; perf., 32, 7, 14; φήσας αὐτὸν ψευδῶς κατῃτιᾶσθαι τὴν κλοπήν. D. Sic. 4, 31. | ||
}} | |||
{{ls | |||
|lstext='''καταιτιάομαι''': μέλλ. -άσομαι ᾱ, Ἀποθ.:- ἐντελῶς αἴτιόν τινα [[νομίζω]], ἀποδίδω εἰς αὐτὸν ἐνοχὴν κακοῦ, κατηγορῶ, [[ὀνειδίζω]], τινα Ἡρόδ. 6. 14· τὶ σαυτὸν ἀδικῶν τὴν τύχην καταιτιᾷ; Μένανδρ. ἐν Ἀδήλ. 116· καταιτιάσηται αὐτὸν ζῶντα Δημ. 1306. 28· τινα ἀσεβείας Δίων Κ. 68. 1· τινα, μετ’ ἀπαρ., κατῃτιᾶτο αὐτὸν χρήματα εἰληφέναι ὁ αὐτ. ἐν Exc. Peiresc. 128·- ἀπολ., ἐν μέσ. ἀλληλοπαθεῖ σημασίᾳ, κατηγορῶ ἀμοιβαίως καὶ κατηγοροῦμαι, [[ἀλλήλων]] ἥπτοντο καταιτιεύμενοι Ἡρόδ. 5. 92, 3. 2) μετ’ αἰτ. πράγμ., [[ἐπιβάλλω]] τι ὡς κατηγορίαν [[ἐναντίον]] τινός, καταλογίζω, ἀμαθίαν Θουκ. 3. 42· καταιτιώμενος [[ταῦτα]] Δημ. 553, 7. ΙΙ. ἡ μετοχ. ἀορ. α΄ παθ. καταιτιαθεὶς [[εἶναι]] ἐν χρήσει ἐπὶ παθ. σημασίας, τοὺς καταιτιαθέντας ἀπέκτειναν Θουκ. 6. 60· τοὺς ἐκ τοῦ Περσικοῦ πολέμου κ. ἀπολύσαντες τῆς διαβολῆς Πολύβ. 3. 5, 4· μετ’ ἀπαρ., καταιτιαθεὶς [[ταῦτα]] πρᾶξαι Ξεν. Ἑλλ. 1. 1, 32· οὕτω καί, οἱ κατῃτιαμένοι Πολύβ. 32. 7, 14., 33. 1, 4· καὶ μετ’ αἰτ., φήσας αὐτὸν κατῃτιᾶσθαι τὴν κλοπήν, ὅτι εἶχε κατηγορηθῇ διὰ τὴν κλοπήν, Διόδ. 4. 31. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 11:03, 5 August 2017
English (LSJ)
A accuse, arraign, ἀλλήλους Hdt.6.14; τί σαυτὸν ἀδικῶν τὴν τύχην καταιτιᾷ; Men.618; τινὰ περί τινος D.57.27; τινὰς ἀσεβείας D.C.68.1, cf. J.AJ8.13.3; τινα c. inf., Χρήματα εἰληφέναι D.C.Fr.104.3; τινος X.Cyr.6.1.4(v.l.): abs. in med.sense, accuse one another, Hdt.5.92.γ:—Pass., PTeb.64 (a).84 (ii B.C.). 2 c. acc. rei, lay something to one's charge, impute, ἀμαθίαν Th.3.42; καταιτιώμενος ταῦτα D.21.118. II aor. 1 part. Pass. καταιτιαθείς in pass. sense, accused person, defendant, οἱ κ. Th.6.60, Plb.30.32.11; οἱ ἐκ τοῦ Περσικοῦ πολέμου κ. Id.3.5.4: c. inf., καταιτιαθεὶς ταῦτα πρᾶξαι X.HG1.1.32; so also οἱ κατῃτιαμένοι Plb.32.3.14; κατῃτιᾶσθαι τὴν κλοπήν D.S.4.31.
German (Pape)
[Seite 1351] dep. med., beschuldigen, anklagen; ἀλλήλων ἅπτοντο καταιτιώμενοι Her. 5, 92; εἰ γὰρ ἀμαθίαν κατῃτιῶντο Thuc. 3, 42; τινά τινος, wie ἀσεβείας D. Cass. 68, 1; – aor. pass. hat passive Bdtg, τοὺς καταιτιαθέντας ἀπέκτειναν Thuc. 6, 60; Xen. Hell. 1, 1, 32; Pol. 3, 5, 4; perf., 32, 7, 14; φήσας αὐτὸν ψευδῶς κατῃτιᾶσθαι τὴν κλοπήν. D. Sic. 4, 31.
Greek (Liddell-Scott)
καταιτιάομαι: μέλλ. -άσομαι ᾱ, Ἀποθ.:- ἐντελῶς αἴτιόν τινα νομίζω, ἀποδίδω εἰς αὐτὸν ἐνοχὴν κακοῦ, κατηγορῶ, ὀνειδίζω, τινα Ἡρόδ. 6. 14· τὶ σαυτὸν ἀδικῶν τὴν τύχην καταιτιᾷ; Μένανδρ. ἐν Ἀδήλ. 116· καταιτιάσηται αὐτὸν ζῶντα Δημ. 1306. 28· τινα ἀσεβείας Δίων Κ. 68. 1· τινα, μετ’ ἀπαρ., κατῃτιᾶτο αὐτὸν χρήματα εἰληφέναι ὁ αὐτ. ἐν Exc. Peiresc. 128·- ἀπολ., ἐν μέσ. ἀλληλοπαθεῖ σημασίᾳ, κατηγορῶ ἀμοιβαίως καὶ κατηγοροῦμαι, ἀλλήλων ἥπτοντο καταιτιεύμενοι Ἡρόδ. 5. 92, 3. 2) μετ’ αἰτ. πράγμ., ἐπιβάλλω τι ὡς κατηγορίαν ἐναντίον τινός, καταλογίζω, ἀμαθίαν Θουκ. 3. 42· καταιτιώμενος ταῦτα Δημ. 553, 7. ΙΙ. ἡ μετοχ. ἀορ. α΄ παθ. καταιτιαθεὶς εἶναι ἐν χρήσει ἐπὶ παθ. σημασίας, τοὺς καταιτιαθέντας ἀπέκτειναν Θουκ. 6. 60· τοὺς ἐκ τοῦ Περσικοῦ πολέμου κ. ἀπολύσαντες τῆς διαβολῆς Πολύβ. 3. 5, 4· μετ’ ἀπαρ., καταιτιαθεὶς ταῦτα πρᾶξαι Ξεν. Ἑλλ. 1. 1, 32· οὕτω καί, οἱ κατῃτιαμένοι Πολύβ. 32. 7, 14., 33. 1, 4· καὶ μετ’ αἰτ., φήσας αὐτὸν κατῃτιᾶσθαι τὴν κλοπήν, ὅτι εἶχε κατηγορηθῇ διὰ τὴν κλοπήν, Διόδ. 4. 31.
