παραποδίζω: Difference between revisions
Θεὸς πέφυκεν, ὅστις οὐδὲν δρᾷ κακόν → Deus est, qui nihil admisit umquam in se mali → Es ist ein göttlich Wesen, wer nichts Schlechtes tut
(6_13b) |
(Bailly1_4) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''παραποδίζω''': μέλλ. Ἀττικ. -ιῶ· - [[κυρίως]], ὡς τὸ Λατ. impedio, [[περιπλέκω]] τοὺς πόδας· [[ὅθεν]] [[καθόλου]], [[παρεμποδίζω]], [[κωλύω]], «ἐμποδὼν [[γίνομαι]]» κατὰ Σουΐδ., Πολύβ. 2. 28, 8, πρβλ. 16. 4, 10· - Παθητ., περιπλέκομαι, ἐμπλέκομαι, παγιδεύομαι, ἐξαπατῶμαι, προσέχοντες τὸν νοῦν μή πῃ παραποδισθῶμεν Πλάτ. Νόμ. 652Β (πρβλ. [[Πολυδ]]. Β΄, 194), Ἐπιστ. 330Β· π. εἴς ἢ [[πρός]] τι Σέξτ. Ἐμπ. π. Μ. 1. 171, 193· παραποδίζεσθαι τῆς κατὰ φύσιν ἐνεργείας Κλήμ. Ἀλ. 172· τὴν ῥύμην τοῦ δρόμου Ἡλιόδ. 10. 30. | |lstext='''παραποδίζω''': μέλλ. Ἀττικ. -ιῶ· - [[κυρίως]], ὡς τὸ Λατ. impedio, [[περιπλέκω]] τοὺς πόδας· [[ὅθεν]] [[καθόλου]], [[παρεμποδίζω]], [[κωλύω]], «ἐμποδὼν [[γίνομαι]]» κατὰ Σουΐδ., Πολύβ. 2. 28, 8, πρβλ. 16. 4, 10· - Παθητ., περιπλέκομαι, ἐμπλέκομαι, παγιδεύομαι, ἐξαπατῶμαι, προσέχοντες τὸν νοῦν μή πῃ παραποδισθῶμεν Πλάτ. Νόμ. 652Β (πρβλ. [[Πολυδ]]. Β΄, 194), Ἐπιστ. 330Β· π. εἴς ἢ [[πρός]] τι Σέξτ. Ἐμπ. π. Μ. 1. 171, 193· παραποδίζεσθαι τῆς κατὰ φύσιν ἐνεργείας Κλήμ. Ἀλ. 172· τὴν ῥύμην τοῦ δρόμου Ἡλιόδ. 10. 30. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=entraver, empêcher ; <i>Pass.</i> être gêné pour qch, détourné de qch, τινος, [[πρός]] [[τι]], [[εἴς]] [[τι]].<br />'''Étymologie:''' [[παρά]], [[ποδίζω]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 19:49, 9 August 2017
English (LSJ)
A entangle the feet, fetter, tether : hence, generally, hinder, impede, Plb.2.28.8, 18.31.6 :—Pass., to be entangled, hampered, Pl.Lg.652b, Ep.330b, Plb.16.4.10, Gal.9.575 ; τῶν αἰσθήσεων -πεποδισμένων Metrod.Herc.831.5 ; π. εἴς or πρός τι, S.E.M.1.171, 193 ; τὴν ῥύμην τοῖ δρόμου Hld.10.30.
German (Pape)
[Seite 495] die Füße verstricken, übh. verwickeln, hindern; φοβούμενος, μή πη παραποδισθείη, Plat. Ep. VII, 330 b; μὴ παραποδισθῶμεν, Legg. II, 652 b, täuschen, wie Poll. erkl. παρατραπῶμεν, ἐξαπατηθῶμεν; Pol. παραποδίζειν τὴν τῶν ὅπλων χρείαν, 2, 28, 8; παραποδίζεσθαι πρὸς τὰς χρείας, S. Emp. adv. gramm. 193.
Greek (Liddell-Scott)
παραποδίζω: μέλλ. Ἀττικ. -ιῶ· - κυρίως, ὡς τὸ Λατ. impedio, περιπλέκω τοὺς πόδας· ὅθεν καθόλου, παρεμποδίζω, κωλύω, «ἐμποδὼν γίνομαι» κατὰ Σουΐδ., Πολύβ. 2. 28, 8, πρβλ. 16. 4, 10· - Παθητ., περιπλέκομαι, ἐμπλέκομαι, παγιδεύομαι, ἐξαπατῶμαι, προσέχοντες τὸν νοῦν μή πῃ παραποδισθῶμεν Πλάτ. Νόμ. 652Β (πρβλ. Πολυδ. Β΄, 194), Ἐπιστ. 330Β· π. εἴς ἢ πρός τι Σέξτ. Ἐμπ. π. Μ. 1. 171, 193· παραποδίζεσθαι τῆς κατὰ φύσιν ἐνεργείας Κλήμ. Ἀλ. 172· τὴν ῥύμην τοῦ δρόμου Ἡλιόδ. 10. 30.
French (Bailly abrégé)
entraver, empêcher ; Pass. être gêné pour qch, détourné de qch, τινος, πρός τι, εἴς τι.
Étymologie: παρά, ποδίζω.
