ἀίσθω: Difference between revisions
Γυνὴ δὲ χρηστὴ πηδάλιόν ἐστ' οἰκίας → Honesta mulier est gubernaculum domus → Des Hauses Steuerruder ist die brave Frau
(13_7_1) |
(Autenrieth) |
||
| Line 1: | Line 1: | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0062.png Seite 62]] Hom. zweimal, Il. 20, 403 αὐτὰρ ὁ θυμὸν ἄισθε καὶ ἤρυγεν, ὡς ὅτε [[ταῦρος]] –. ἃς ἄρα τόν γ' ἐρυγόντα λέπ' ὀστέα θυμὸς [[ἀγήνωρ]]; 16, 468 ὁ δ' [[ἔβραχε]] θυμὸν ἀίσθων, κὰδ δ' έπεσ' ἐν κονίῃσι [[μακών]], απὸ δ' ἔπτατο [[θυμός]]. Hiernach kann θυμὸν ἄισθε nicht heißen = er hauchte die Seele aus; wie Einige erklären. Man vgl. vielmehr 15, 252 ἐφἀμην νέκυας καὶ δῶμ' Ἀίδαο ἤματι τῷδ' ἴξεσθαι, ἐπεἰ φίλον ἄιον [[ἦτορ]], wo Ariston. Scholl. ἡ [[διπλῆ]], ὅτι ἄιον ἀντὶ τοῦ ἐπῃσθόμην, τοῦτο δέ ἐστι τῆς ψυχῆς μοῦ ήψατο. καὶ ἐν ἄλλοις (11, 532) »τοὶ δὲ πληγῆς ἀίοντες« ἐπαισθόμενοι τῆς πληγῆς. Also [[ἀίσθω]] = αἴσθω, act. zu [[αἴσθομαι]], [[αἰσθάνομαι]]; θυμὸν ἄισθε = er fühlte sein Leben, durch die Verwundung, d. h. er zuckte zusammen, im innersten Leben getroffen. Apoll. Lex. Hom. 16, 16 <b class="b2">ἀίσθων</b> αἰσθόμενος· »ὁ δ' [[ἀνέβραχε]] θυμὸν ἀίσθων«. – Opp. H. 5, 311. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0062.png Seite 62]] Hom. zweimal, Il. 20, 403 αὐτὰρ ὁ θυμὸν ἄισθε καὶ ἤρυγεν, ὡς ὅτε [[ταῦρος]] –. ἃς ἄρα τόν γ' ἐρυγόντα λέπ' ὀστέα θυμὸς [[ἀγήνωρ]]; 16, 468 ὁ δ' [[ἔβραχε]] θυμὸν ἀίσθων, κὰδ δ' έπεσ' ἐν κονίῃσι [[μακών]], απὸ δ' ἔπτατο [[θυμός]]. Hiernach kann θυμὸν ἄισθε nicht heißen = er hauchte die Seele aus; wie Einige erklären. Man vgl. vielmehr 15, 252 ἐφἀμην νέκυας καὶ δῶμ' Ἀίδαο ἤματι τῷδ' ἴξεσθαι, ἐπεἰ φίλον ἄιον [[ἦτορ]], wo Ariston. Scholl. ἡ [[διπλῆ]], ὅτι ἄιον ἀντὶ τοῦ ἐπῃσθόμην, τοῦτο δέ ἐστι τῆς ψυχῆς μοῦ ήψατο. καὶ ἐν ἄλλοις (11, 532) »τοὶ δὲ πληγῆς ἀίοντες« ἐπαισθόμενοι τῆς πληγῆς. Also [[ἀίσθω]] = αἴσθω, act. zu [[αἴσθομαι]], [[αἰσθάνομαι]]; θυμὸν ἄισθε = er fühlte sein Leben, durch die Verwundung, d. h. er zuckte zusammen, im innersten Leben getroffen. Apoll. Lex. Hom. 16, 16 <b class="b2">ἀίσθων</b> αἰσθόμενος· »ὁ δ' [[ἀνέβραχε]] θυμὸν ἀίσθων«. – Opp. H. 5, 311. | ||
}} | |||
{{Autenrieth | |||
|auten=(ἀϝίω, 2), only pres. and ipf. ἄισθε: [[breathe]] [[out]]; θῦμόν, of giving up the [[ghost]], Il. 16.468 and Il. 20.403. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 15:23, 15 August 2017
German (Pape)
[Seite 62] Hom. zweimal, Il. 20, 403 αὐτὰρ ὁ θυμὸν ἄισθε καὶ ἤρυγεν, ὡς ὅτε ταῦρος –. ἃς ἄρα τόν γ' ἐρυγόντα λέπ' ὀστέα θυμὸς ἀγήνωρ; 16, 468 ὁ δ' ἔβραχε θυμὸν ἀίσθων, κὰδ δ' έπεσ' ἐν κονίῃσι μακών, απὸ δ' ἔπτατο θυμός. Hiernach kann θυμὸν ἄισθε nicht heißen = er hauchte die Seele aus; wie Einige erklären. Man vgl. vielmehr 15, 252 ἐφἀμην νέκυας καὶ δῶμ' Ἀίδαο ἤματι τῷδ' ἴξεσθαι, ἐπεἰ φίλον ἄιον ἦτορ, wo Ariston. Scholl. ἡ διπλῆ, ὅτι ἄιον ἀντὶ τοῦ ἐπῃσθόμην, τοῦτο δέ ἐστι τῆς ψυχῆς μοῦ ήψατο. καὶ ἐν ἄλλοις (11, 532) »τοὶ δὲ πληγῆς ἀίοντες« ἐπαισθόμενοι τῆς πληγῆς. Also ἀίσθω = αἴσθω, act. zu αἴσθομαι, αἰσθάνομαι; θυμὸν ἄισθε = er fühlte sein Leben, durch die Verwundung, d. h. er zuckte zusammen, im innersten Leben getroffen. Apoll. Lex. Hom. 16, 16 ἀίσθων αἰσθόμενος· »ὁ δ' ἀνέβραχε θυμὸν ἀίσθων«. – Opp. H. 5, 311.
English (Autenrieth)
(ἀϝίω, 2), only pres. and ipf. ἄισθε: breathe out; θῦμόν, of giving up the ghost, Il. 16.468 and Il. 20.403.
