διαφύσσω: Difference between revisions
Μοχθεῖν ἀνάγκη τοὺς θέλοντας εὐτυχεῖν → Laboret is, beatam qui vitam cupit → Sich abarbeiten muss, wer glücklich leben will
(Bailly1_2) |
(Autenrieth) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=<i>ao. 3ᵉ sg.</i> [[διήφυσε]];<br /><b>1</b> puiser sans cesse, jusqu’au bout;<br /><b>2</b> enlever, arracher : πολλὸν σαρκὸς ὀδόντι OD un gros morceau de chair avec sa défense <i>en parl. d’un sanglier</i>.<br />'''Étymologie:''' [[διά]], ἀφυσσω. | |btext=<i>ao. 3ᵉ sg.</i> [[διήφυσε]];<br /><b>1</b> puiser sans cesse, jusqu’au bout;<br /><b>2</b> enlever, arracher : πολλὸν σαρκὸς ὀδόντι OD un gros morceau de chair avec sa défense <i>en parl. d’un sanglier</i>.<br />'''Étymologie:''' [[διά]], ἀφυσσω. | ||
}} | |||
{{Autenrieth | |||
|auten=aor. [[διήφυσε]]: [[draw]] [[off]] [[entirely]], [[consume]]; [[tear]] [[away]] (by ripping), πολλὸν δὲ [[διήφυσε]] σαρκὸς ὀδόντι ([[σῦς]]), Od. 19.450. Cf. [[ἀφύσσω]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 15:26, 15 August 2017
English (LSJ)
aor. -ήφῠσα,
A draw continually, οἶνον διαφυσσόμενον Od. 16.110. II draw away, tear away, πολλὸν δὲ διήφυσε σαρκὸς ὀδόντι 19.450; διὰ δ' ἔντερα χαλκὸς ἤφυσ' Il.13.508. III draw out, χίμετλα Nic.Th.682.
German (Pape)
[Seite 612] ίἀφύσσω), herausschöpfen; οἶνον διαφυσσόμενον Od. 16, 110; ίσῦς) πολλὸν διήφυσε σαρκὸς ὀδόντι, riß ein großes Stück Fleisch heraus, 19, 450, Apollon. Lex. Homer. p. 59, 1 διήφυσεν· ἐξήντλησεν, διέκοψεν; διὰ δ' ἔντερα χαλκὸς ἤφυσε Il. 13, 507.
Greek (Liddell-Scott)
διαφύσσω: μέλλ. -ξω, ἀόρ. -ήφῠσα·- ἀντλῶ συνεχῶς, οἶνον διαφυσσόμενον Ὀδ. Π. 110. ΙΙ. ἀποσπῶ, σπαράττω, πολλὸν δὲ διήφυσε σαρκὸς ὀδόντι Τ. 450· διὰ δ’ ἔντερα χαλκὸς ἤφυσ’ Ἰλ. Ν. 508, Ρ. 315.
French (Bailly abrégé)
ao. 3ᵉ sg. διήφυσε;
1 puiser sans cesse, jusqu’au bout;
2 enlever, arracher : πολλὸν σαρκὸς ὀδόντι OD un gros morceau de chair avec sa défense en parl. d’un sanglier.
Étymologie: διά, ἀφυσσω.
English (Autenrieth)
aor. διήφυσε: draw off entirely, consume; tear away (by ripping), πολλὸν δὲ διήφυσε σαρκὸς ὀδόντι (σῦς), Od. 19.450. Cf. ἀφύσσω.
