ἀγεννής

English (LSJ)

ές, (γέννα)

   A = ἀγενής 11 (q. v.), low-born, Hdt.1.134 (Comp.), Pl.Prt.319d, etc.; οἱ ἀ, opp. οἱ γενναῖοι, Arist.Pol.1296b22, etc.; of a cock, Pl.Tht.164c, Men.223.13.    2 of things, sordid, Hdt.5.6, Pl.Grg.465b, 513d, al.; βωμολοχεύματ' Ar.Pax748; οὐδὲν ἀ. Dem.21.152. Adv. -νῶς E.IA1458, Pl.Com.46.6.—In Pl. mostly with neg., οὐκ ἀ. Chrm. 158c, etc.

German (Pape)

[Seite 12] ές, ist nach der Mehrzahl der mss. die richtigere Schreibung für ἀγενής, wo es, von niedriger Herkunft u. bes. von unedler Gesinnung gesagt, dem γενναῖος eutgegensteht, wie oft bei Plat. u. A. neben κακοῦργος u. ἀνελεύθερος, Gorg. 465 b; von einem βάναυσος u. ἀγοραῖος βίος Arist. Pol. 7, 8, 2; ἀγ. διατριβὰς ἤχειν Aesch. 2, 149; τὸ ἀγεννὲς καὶ ταπεινόν Plut. discr. am. et ad. 38; καὶμαλθακός Luc. Tim. 32. Von Schönheit u. Anstand oft Plut., z. B. neben ἄμορφον Lyc. 16; von Thieren, ἀλεκτρυών Plat. Theaet. 164 c; vgl. Men. bei Stob. Floril. 106, 8; κύων ἀγ. καὶ φαῦλος Dem. 26, 22; von Pflanzen, ἄγριον βλάστημα καὶ ἀγεννές Plut. de vit. pud. 2; übrtr. τὰ πλεῖστα τῆς χώρας ἀγεννῆ καὶ φαῦλα Plut. Sol. 22; ξύλον Ant. 38. – Adv. ἀγεννῶς, παίζειν Plat. com. Ath. VIII, 666 d; bes. mit der Negation, anständig, edel, Sp.

Greek (Liddell-Scott)

ἀγεννής: -ές, (γέννα) = ἀγενής, ΙΙ. (ὃ ἴδε), ὁ ἐκ ταπεινῆς καταγωγῆς, Ἡρόδ. 1. 134, (ἐν τῷ συγκρ.), Πλάτ. Πρωτ. 319D, κτλ. ΙΙ. ὁ ταπεινὰ ἔχων φρονήματα, χαμερπής, φαῦλος, Ἡρόδ. 5, 6, Ἀριστοφ. Εἰρ. 748, Πλάτ. Πρωτ. 319D, καὶ ἀλλ.· οἱ ἀγεννεῖς ἐν ἀντίθ. πρὸς τά: οἱ γενναιότεροι, οἱ γενναῖοι, Ἀριστ. Πολ. 3. 13, 2, 4. 12, 2· ἐπὶ ἀλεκτρυόνος, Πλάτ. Θεαίτ. 164C, Μένανδ. ἐν «Θεοφορουμένῃ» 2. 13. 2) ἐπὶ πραγμάτων, σχεδὸν συνών. τῷ βάναυσος, ἀνελεύθερος, «πρόστυχος», Πλάτ. Γοργ. 465Β, 513D, ἀλλ’· οὐδὲν ἀγεννές, Δημ. 563, ἐν τέλ. ἐπίρρ., -ννῶς, Εὐρ. Ι. Α. 1458, Πλάτ. κωμ. ἐν «Διὶ κακουμένῳ», 1. 6. – Παρὰ Πλάτωνι τὰ πολλὰ μετ’ ἀρνητικοῦ, οὐκ ἀγεννῶς, Χαρμ. 1586C, κτλ. ἐν χειρογρ. ἐνίοτε συγχεῖται πρὸς τὸ ἀτενής, Ruhnk Τίμ. 46.

French (Bailly abrégé)

ής, ές :
1 de basse origine;
2 sans noblesse, insignifiant, vulgaire, bas, vil, méprisable.
Étymologie: ἀ, γέννα.

Spanish (DGE)

-ές
I 1de pers. innoble, de clase baja, plebeyo Hdt.1.134, Pl.Prt.319d, Lg.690a, Plb.15.10.5, Arr.Epict.3.24.62, D.C.52.8.7
•subst. οἱ ἀγεννεῖς op. οἱ γενναῖοι Arist.Pol.1296^b22
•peyor. vil, cobarde op. τολμηρός Plb.4.8.9, Προυσίας ὁ βασιλεύς ... πρὸς τὰς πολεμικὰς χρείας ἀ. καὶ γυναικώδης Plb.36.15.1.
2 de anim. que no es de raza, que es de mala raza Pl.Tht.164c, Men.Th.fr.1.13.
3 de acciones o abstr. propio de personas de baja ralea, mezquino, de poca monta, vil τὸ μὲν ἐστίχθαι εὐγενὴς κέκριται, τὸ δὲ ἄστικτον ἀ. Hdt.5.6, ἡ κομμωτική Pl.Grg.465b, ἡ (παρασκευή) πρὸς ἡδονήν Pl.Gorg.513d, βωμολοχεύματα Ar.Pax 748, frec. en litotes οὐδὲν ἀγεννές D.21.152, οὐκ ἀγεννεῖς διατριβάς ... ἔχων Aeschin.2.149, οὐκ ἀ. πρᾶξις Plb.5.111.3, cf. Aen.Gaz.Ep.20, en el giro οὐκ ἀ. c. inf. Aret.CA 1.7.3.
II adv. -ῶς vil, cobarde, abyecta, miserablemente E.IA 1457, Pl.Com.46.6, οὐκ ἀγεννῶς con nobleza, con valor Pl.Chrm.158a, Grg.492d, R.529a, Phdr.264b, φάος δ' ἀπ[έ] λειπον ἀ. en el epitafio de un gladiador muerto en combate IP 577.10 (imper.), μὴ ἀ. τὸν πόλεμον διενέγκοιμεν Aen.Gaz.Ep.16, cf. Anaximen.11b.2, cf. Fr.Lex.III.