δαιμονικός: Difference between revisions
νόησε δὲ δῖος Ὀδυσσεὺς σαίνοντάς τε κύνας, περί τε κτύπος ἦλθε ποδοῖιν → godly Odysseus heard the fawning of dogs, and on top of that came the beat of two feet
(Bailly1_1) |
(big3_10) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ή, όν :<br /><b>1</b> possédé d’un dieu;<br /><b>2</b> envoyé <i>ou</i> inspiré par un dieu <i>en parl. de choses</i>.<br />'''Étymologie:''' [[δαίμων]]. | |btext=ή, όν :<br /><b>1</b> possédé d’un dieu;<br /><b>2</b> envoyé <i>ou</i> inspiré par un dieu <i>en parl. de choses</i>.<br />'''Étymologie:''' [[δαίμων]]. | ||
}} | |||
{{DGE | |||
|dgtxt=-ή, -όν<br /><b class="num">1</b> [[demoníaco]], [[maligno]] τὸν ὄνον οὐ καθαρὸν ἀλλὰ δ. ἡγοῦνται Plu.2.362f, [[δύναμις]] (Τυφῶνος) Plu.2.363a, κινήσεις Athenag.<i>Leg</i>.25.3, πλάνη Eus.<i>VC</i> 2.61<br /><b class="num">•</b>[[ofuscado por malos espíritus]], [[demoníaco]] del pecador o el hereje γίνεται [[ἄνθρωπος]] δ. Clem.Al.<i>Strom</i>.6.12.98, ref. a Manes [[βάρβαρος]] ... τήν τε φύσιν δ. Eus.<i>HE</i> 7.31.1<br /><b class="num">•</b>subst. τὸ δαιμονικόν [[demon maligno]] ἤρχετο ὁ Ὀρνίας τὸ δ. <i>T.Sal</i>.1.2.<br /><b class="num">2</b> [[perteneciente a la esfera del demon]], [[demónico]] op. θεῖον: τὸ δὲ κολαστικὸν ἐρινυῶδες καὶ δ. Plu.2.458c, τὸ ... βίαιον οὐ θεῖον ἀλλὰ δ. Plu.2.996c, cf. Origenes <i>Cels</i>.8.61.<br /><b class="num">3</b> [[convertido en mal espíritu]], [[alma en pena]] ἀσώματοι καὶ δαιμονικοί de los que no creen en la resurrección de la carne, Ign.<i>Sm</i>.2, cf. Hsch.ο 1918.<br /><b class="num">4</b> glos. a τραγῳδικόν Sch.Ar.<i>Pl</i>.424. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 12:02, 21 August 2017
English (LSJ)
ή, όν, of persons or animals,
A possessed by a demon, ζῷον Plu.2.362f: of things, sent by a demon, οὐ θεῖον, ἀλλὰ δ. ib.996c, cf.458c; δ. δύναμις ib.363a.
German (Pape)
[Seite 514] von einem Dämon besessen, Plut. Is. et Os. 30; von einem Dämon herrührend, neben ἐριννυώδης dem θεῖον entggstzt, de coh. ira 9.
Greek (Liddell-Scott)
δαιμονικός: -ή, -όν, ἐπὶ προσώπων ἢ ζῴων, ὁ κατεχόμενος ὑπὸ δαίμονος, Πλούτ. 2. 362F· ἐπὶ πραγμάτων, ὑπὸ δαίμονός τινος καταπεμφθείς, οὐ θεῖον, ἀλλά δ. αὐτόθι 996D· δ. δύναμις αὐτόθι 363Α, πρβλ. 458Β.
French (Bailly abrégé)
ή, όν :
1 possédé d’un dieu;
2 envoyé ou inspiré par un dieu en parl. de choses.
Étymologie: δαίμων.
Spanish (DGE)
-ή, -όν
1 demoníaco, maligno τὸν ὄνον οὐ καθαρὸν ἀλλὰ δ. ἡγοῦνται Plu.2.362f, δύναμις (Τυφῶνος) Plu.2.363a, κινήσεις Athenag.Leg.25.3, πλάνη Eus.VC 2.61
•ofuscado por malos espíritus, demoníaco del pecador o el hereje γίνεται ἄνθρωπος δ. Clem.Al.Strom.6.12.98, ref. a Manes βάρβαρος ... τήν τε φύσιν δ. Eus.HE 7.31.1
•subst. τὸ δαιμονικόν demon maligno ἤρχετο ὁ Ὀρνίας τὸ δ. T.Sal.1.2.
2 perteneciente a la esfera del demon, demónico op. θεῖον: τὸ δὲ κολαστικὸν ἐρινυῶδες καὶ δ. Plu.2.458c, τὸ ... βίαιον οὐ θεῖον ἀλλὰ δ. Plu.2.996c, cf. Origenes Cels.8.61.
3 convertido en mal espíritu, alma en pena ἀσώματοι καὶ δαιμονικοί de los que no creen en la resurrección de la carne, Ign.Sm.2, cf. Hsch.ο 1918.
4 glos. a τραγῳδικόν Sch.Ar.Pl.424.
