ἀφιλάργυρος

English (LSJ)

ον,

   A not loving money, Inscr.Prien.137.5 (ii B. C.), D.S.9.11, 1 Ep.Ti.3.3, Ep.Hebr.13.5, Sor.1.4, POxy.33 ii 11 (ii A. D.). Adv. -ρως IG22.1343.25 (i B. C.), SIG708.17 (Istropolis, ii B. C.).

German (Pape)

[Seite 411] nicht geldliebend, nicht geizig, N. T

Greek (Liddell-Scott)

ἀφῐλάργυρος: -ον, ὁ μὴ φιλάργυρος, Ἐπιστ. Α΄ πρὸς Τιμ. γ΄, 3, π. Ἑβρ. ιγ΄, 5.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
qui n’aime pas l’argent, exempt d’avarice ou de cupidité.
Étymologie: ἀ, φιλάργυρος.

Spanish (DGE)

-ον
1 adj. poco amante del dinero, no codicioso de Marco Aurelio A.Al.11B.2.11, de Pitaco, D.S.9.11, de un general., Onas.1.8, μαῖα Sor.5.27, de Hipócrates, Sor.V.Hp.176.22, ἐπίσκοπος 1Ep.Ti.3.3
•de abst. ἀ. ὁ τρόπος una manera de vivir que no ama el dinero, Ep.Hebr.13.5, Cyr.Al.M.72.589C, cf. IPr.137.5 (II a.C.), Pall.V.Chrys.16 p.95.
2 adv. -ως sin amor al dinero, sin codicia ἀ. ἱστανόμενος ἠστίασεν τοὺς ἐρανιστάς IG 2².1343.25 (I a.C.), cf. SIG 708.17 (Istrópolis II a.C.).

English (Strong)

from Α (as a negative particle) and φιλάργυρος; unavaricious: without covetousness, not greedy of filthy lucre.

English (Thayer)

ἀφιλάργυρον (alpha privative and φιλάργυρος), not loving money, not avaricios; only in the N. T., twice viz. Trench, § xxiv.)