δυσοιώνιστος
From LSJ
Τὸ νικᾶν αὐτὸν αὑτὸν πασῶν νικῶν πρώτη τε καὶ ἀρίστη. Τὸ δὲ ἡττᾶσθαι αὐτὸν ὑφ' ἑαυτοῦ πάντων αἴσχιστόν τε ἅμα καὶ κάκιστον. → Τo conquer yourself is the first and best victory of all, while to be conquered by yourself is of all the most shameful as well as evil
English (LSJ)
ον, = foreg., Ph.2.542, Hermog. Stat.3, Luc.Eun.6, D.C.41.49.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
de mauvais augure.
Étymologie: δυσ-, οἰωνίζομαι.
Syn. δύσορνις.
Spanish (DGE)
-ον
de mal agüerode aves, Ph.2.542, Sch.Ar.Lys.506, glos. a δύσορνις Sch.A.Th.838c, de pers., Hermog.Stat.25, θέαμα Luc.Eun.6, ἡ ... σιδήρου τομή Sor.2.6.10, del n. de una ciudad, D.C.41.49.3, χρήσασθαι δὲ τοῖς ἐνταφίοις δυσοιώνιστον ὑπολαμβάνω Charito 1.13.11.
Greek Monolingual
δυσοιώνιστος, -ον (Α)
ο δυσοίωνος.
Russian (Dvoretsky)
δυσοιώνιστος: предвещающий дурное, зловещий (θέαμα Luc.).
