ἐρισφάραγος

Μισῶ πονηρόν, χρηστὸν ὅταν εἴπῃ λόγον → Cum recta fatur, improbum odi maxime → Den Schlechten hass' ich, wenn ein gutes Wort er spricht

Menander, Monostichoi, 352

Click links below for lookup in third sources:

Full diacritics: ἐρισφάρᾰγος	Medium diacritics: ἐρισφάραγος	Low diacritics: ερισφάραγος	Capitals: ΕΡΙΣΦΑΡΑΓΟΣ
Transliteration A: erispháragos	Transliteration B: erispharagos	Transliteration C: erisfaragos	Beta Code: e)risfa/ragos

English (LSJ)

[φᾰ], ον,

A loud-roaring, of Poseidon, h.Merc.187 ; of Zeus, Pi.Fr.15, B.5.20 ; loud-voiced, of men, Plu.2.698e.

[Seite 1031] laut tosend, brausend, Poseidon, H. h. Merc. 187; Pind. frg. 263; πατὴρ πάντων Ep. ad. 522 (IX, 521).

ος, ον :
au bruit retentissant.
Étymologie: ἐρι-, σφαραγέομαι.

ἐρισφᾰρᾰγος
1 loud thundering ἐρισφα ράγ[ου] πατ[ρός (i. e. Zeus: supp. Lobel) fr. 6a. d, = fr. 15 Schr.

ἐρισφάραγος, -ον (Α)
(για τον Ποσειδώνα και τον Δία) αυτός που ηχεί δυνατά, ο μεγαλόφωνος («Ζηνὸς ἐρισφαράγου», Πίνδ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < ερι- (επιτ. μόριο) + -σφάραργος (< σφαραγούμαι «σφριγώ») (πρβλ. ερισπάραγος)].

ἐρισφάρᾰγος: -ον, αυτός που βροντά δυνατά, βροντερός, σε Ομηρ. Ύμν.