χαλκωρυχεῖον
From LSJ
ἑτέρως ἠδύνατο βέλτιον ἢ ὡς νῦν ἔχει κατεσκευάσθαι → otherwise they could have been constructed better than they are now (Galen, On the use of parts of the body 4.143.1 Kühn)
English (LSJ)
τό,
A copper-mine, Thphr.Lap.25, Str.17.2.2, Plu. 2.659c, better written χαλκωρῠχ-ρύχιον, as in PPetr.3p.320 (iii B. C.), Str. l. c. (v. l.), Plu. l. c. (codd.).
German (Pape)
[Seite 1332] τό, Kupfergrube, Kupferbergwerk, Strab. XVII.
Greek (Liddell-Scott)
χαλκωρῠχεῖον: τό, μεταλλεῖον χαλκοῦ, Θεοφρ. π. Λιθ. 25 κἑξ., Στράβ. 821, Πλούτ. 2. 659C· συχνάκις φέρεται πλημμελῶς χαλκωρύχιον.
French (Bailly abrégé)
ου (τό) :
mine de cuivre.
Étymologie: χαλκός, ὀρύσσω.
Russian (Dvoretsky)
χαλκωρυχεῖον: τό = χαλκωρύχιον.
